Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.




Χωρίς Σχόλια 

Πηγή: http://trelogiannis.blogspot.com/

ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΡΑΥΓΑΣΑΝ...

























 
Άλλοτε πάλι όταν έπεσε μεγάλη ανομβρία και στέγνωσαν όλες οι στέρνες της ερήμου, μαζεύτηκε ένα μεγάλο κοπάδι από άγρια γίδια όπου τριγυρνούσαν στα μέρη στην τοποθεσία «Αρσελάου», βαθιά στην έρημο του Σινά, αναζητώντας λίγο νερό να πιούν, αλλά δεν εύρισκαν πουθενά. Ήταν μήνας Αύγουστος και καθώς έμελλαν να χαθούν από την δίψα, όλα αυτά τα γίδια ανεβαίνουν στην πιο ακραία και ψιλή βουνοκορφή των βράχων της ερήμου, και εκεί ατενίζοντας τον ουρανό, όλα εκείνα τα ζώα άρχισαν να βελάζουν και να κραυγάζουν σαν να βοούν προς τον Κτίστη της δόξης. Και δεν κουνήθηκαν από εκείνο τον τόπο λένε, ώσπου σε λίγο ήλθε μεγάλη βροχή από τον ουρανό και μάλιστα σε εκείνη την βουνοκορφή μονάχα. Και έτσι όλα εκείνα τα γίδια ήπιαν, σύμφωνα με την προφητική φωνή που λέει για τον Θεό «Εκείνος δίνει στα ζώα την τροφή τους, καθώς και στα μικρά πουλιά των κοράκων που τον επικαλούνται με τις φωνές τους».  



ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ.




   Ξέρεις με τι μοιάζουν οι σημερινοί άνθρωποι; Με τις κότες. Ναι, με τις άμυαλες κότες που βοσκούν σκόρπιες και αμέριμνες μέσα σε ένα χωράφι και καθώς τριγυρίζουν πέρα δώθε, πετάγεται ξαφνικά ανάμεσά τους ο αιμοβόρος λύκος, αρπάζει μια και εξαφανίζεται για να την ξεσκίσει και να την καταβροχθίσει κάπου με την ησυχία του. Οι υπόλοιπες κότες μόλις δουν τον λύκο τρομάζουν και κρύβονται. Σε λίγη ώρα όμως, σαν ανόητες που είναι, ξεχνούν και το λύκο και την κότα που άρπαξε εκείνος και την τρομάρα που πέρασαν αυτές και βγαίνουν πάλι στη βοσκή. Ο λύκος δεν αργεί να ξανάρθει, οπότε επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή. Και επαναλαμβάνεται πολλές φορές, ώσπου όλες οι κότες εξολοθρεύονται.