«Κάποτε, ένας ασκητής ο οποίος ασκήτευε στο βουνό του Σολομώντος, άκουσε ότι ο Άγιος Δημήτριος αναβλύζει άφθονο μύρο, από τον Τάφο Του.
Δεν το πίστευε, και αναρωτιόταν:
«Γιατί, ν’ αναβλύζει από τον Τάφο του Αγίου Δημητρίου μύρο και όχι από τους Τάφους τόσων άλλων Μεγάλων και Ξακουστών Μαρτύρων, που υπέφεραν φρικτότερα και σκληρότερα μαρτύρια από τον Άγιο Δημήτριο;».
Μία νύκτα, αφού εδιάβασε ο ασκητής την Ακολουθία του, έπεσε να ξεκουρασθή.
Σε όνειρο, ευρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο Ι.Ναό του Αγίου Δημητρίου και βλέπει μπροστά του έναν άνθρωπο, που κρατούσε τα κλειδιά του Τάφου του Αγίου. Τότε, ταπεινά τον παρεκάλεσε:
«Άνοιξε μου, σε παρακαλώ, να προσκυνήσω».
«Γιατί, ν’ αναβλύζει από τον Τάφο του Αγίου Δημητρίου μύρο και όχι από τους Τάφους τόσων άλλων Μεγάλων και Ξακουστών Μαρτύρων, που υπέφεραν φρικτότερα και σκληρότερα μαρτύρια από τον Άγιο Δημήτριο;».
Μία νύκτα, αφού εδιάβασε ο ασκητής την Ακολουθία του, έπεσε να ξεκουρασθή.
Σε όνειρο, ευρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο Ι.Ναό του Αγίου Δημητρίου και βλέπει μπροστά του έναν άνθρωπο, που κρατούσε τα κλειδιά του Τάφου του Αγίου. Τότε, ταπεινά τον παρεκάλεσε:
«Άνοιξε μου, σε παρακαλώ, να προσκυνήσω».
