Εκεί, στην ενορία του, σε ένα στενό δρομάκι, εκρύπτετο ένας λεπρός. Του είχαν φαγωθή τα χείλη, από την φοβερή ασθένεια. Πήγε μία φορά ο πατήρ Νικόλαος Πλανάς να τον κοινωνήσει, αλλά το κατεστραμμένο στόμα του, δεν μπόρεσε να παραλάβει το Άγιο Σώμα του Κυρίου και παρέπεσε λίγο πιό πλάϊ από το στόμα. Χωρίς κανένα, μα κανένα δισταγμό, ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς, έσκυψε και με το στόμα του πήρε τον Θείο Μαργαρίτη, που είχε πέσει και τον κατέλυσε!
