Το παρακάτω, αποτελεί αφήγηση του πρ. Διευθυντού
Δημοτικής Εκπαιδεύσεως κ.Μανώλη Καπετανάκη:
Ένας από τους πολύ μεγάλους Αγίους
της Εκκλησίας μας, είναι ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς. Ήταν σύγχρονος του γέροντα
μου Φιλοθέου Ζερβάκου, και έλαμψε με την θαυμαστή βιωτή του.
Κάποια ημέρα εταξίδευα, μετά την
κοίμηση του πατρός Φιλοθέου, με κατεύθυνση την Ι.Μονή Λογγοβάρδας της Πάρου, με
το πλοίο “Αιγαίον”. Ήταν Σάββατο πρωΐ και το πλοίο επλησιάζε στην Πάρο. Εκείνο
το Σάββατο το καράβι ήταν άδειο. Εγώ άρχισα να κάνω βόλτες, στα διαμερίσματα
του πλοίου, ολομόναχος. Κάποια στιγμή, ευρέθηκα στο σαλόνι της πρώτης θέσεως
και βλέπω έναν ιερέα. Φαινόταν παραδοσιακός και
σεβάσμιος ιερέας, τον χαιρετώ λοιπόν και αυτός ανταποδίδει τον
χαιρετισμό. Εν συνεχεία του λέω: “Γέροντα να πιούμε δύο καφεδάκια, να περάσει
λίγο η ώρα;;”. “Να πιούμε.”, μου απαντά. Πηγαίνω στο μπαρ, φέρνω τα καφεδάκια
μας, κάθομαι δίπλα του και συστήθηκα. Ο Ιερέας ήταν κάποιος πατήρ Αντώνιος από
την Νάξο.
Λέω τότε στον π.Αντώνιο: “Πατέρα
έχετε κάτι ωφέλιμο να μου πείτε, να περάσει όμορφα η ώρα μας;;” και μου
απαντάει: