«Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ», ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!!

 

Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ!!!

 

        «Είχα γνωριμία και φιλία με τον αείμνηστο Παπαδιαμάντη!
        Τον εγνώρισα στο Εκκλησάκι του Προφήτου Ελισαίου!
        Από αυτόν έμαθα να ψάλλω συνετά, με κατάνυξι και φόβο Θεού, ταπεινά!! 
        Όταν έψελνε, ήταν σαν να ευρισκόταν μπροστά στο φοβερό Βήμα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού!!

«Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ»!!!

 Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εγεννήθη εις την Σκιάθο στις 4 Μαρτίου του 1851.
Είναι ίσως ο σημαντικότερος Έλληνας λογοτέχνης!!
Ήτο διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος, αλλά και μεταφραστής!
Είναι γνωστός και ως «ο Άγιος των Ελληνικών γραμμάτων»!
Κατά τον Καβάφη, ήτο «η κορυφή των κορυφών»!
Και κατά τον Μιλτιάδη Μαλακάση, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης υπήρξε ο μεγαλύτερος Νεοέλληνας διηγηματογράφος!
Εκοιμήθη εις την γενέτειρά του την Σκιάθο, στις  3 Ιανουαρίου του 1911!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΝ!

«ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ», είναι από τα ωραιότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη.
Δημοσιεύθηκε γιά πρώτη φορά το 1908.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΤΩΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ!!!

    Κάποια Χριστούγεννα, επήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ακρόπολις», γιά να παραδώσει ένα Χριστουγεννιάτικο διήγημα.
    Ο Σταμάτης Σταματίου (Σταμ Σταμ) δεν τον αναγνώρισε και μάλιστα εσχημάτισε την εντύπωση ότι, ήταν κάποιος άπορος, που επήγε να πάρει τις δέκα δραχμές γιά τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι πτωχοί της εποχής.
    Ο Παπαδιαμάντης, επήρε τις δέκα δραχμές που του έδωσαν, αλλά ήθελε να δώσει και το κείμενό του. Ακολουθεί, λοιπόν, ο χαρακτηριστικός διάλογος, όπως τον κατέγραψε ο Σταματίου:

ΤΟ ΑΝΗΛΕΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΥΓΙΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ!!

 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!

 

Υπό του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

 <<... Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων, υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωρία. Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνώσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον, πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον!

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας, τον παπά-Νικόλα τον Πλανά. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων! Διά πάσαν Ιεροπραξίαν, αν του δώσης μίαν δραχμήν η πενήντα λεπτά η μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν του δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς, εκτελεί ολόκληρον Παννύχιον Ακολουθίαν! Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, Θ. Λειτουργίαν! Το όλον, διαρκεί εννέα ώρας! Αν του δώσης μόνον δύο δραχμάς, δεν παραπονείται...

Η ΔΙΑΚΑΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΑΣ!!

 

ΥΜΝΟΣ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΨΥΧΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ!!

 

<<Πηγή μου ζωηφόρος, που δροσίζεις
με το βαθὺ ποτάμι, με το νάμα Σου
τόσες ψυχές, και μένα την ψυχή μου,
ο κρότος των νερών Σου μέσ’ στα ρέματα
κι ανάμεσα στους βράχους, στα βουνά,
κι ως κάτω, έως το κύμα της θαλάσσης,
ο ρόχθος των υδάτων Σου ακούεται!

Ο ΔΙΑΚΑΗΣ ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.

 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ...

 

«ΑΦΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΡΧΕΣΘΑΙ ΠΡΟΣ ΜΕ» (Μαρκ.Ι’14’)!!!

Ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται, ονομαστικά μάλιστα, σ’ ένα από τα μνημειώδη κείμενά του («Στα Τραγούδια του Θεού»), στον Παπα-Νικόλα τον Πλανά.

Γράφει ο Παπαδιαμάντης ότι, η μικρή Κούλα πέθανε και οι ψάλτες μαζί με τους ιερείς έψαλλαν το, «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν» και συνεχίζει λέγοντας χαρακτηριστικά:

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΠΟΦΘΕΓΓΕΤΑΙ, ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ!!

 

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ!

 

Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΟΣ!!

 

ΑΠΛΟΤΗΣ-ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ-ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ-ΑΓΑΠΗ!!!

 

        Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανὰς, επήγαινε γιά Αγιασμό ή Ευχέλαιο σε σπίτια Χριστιανών. Κάποια φορά, ευρέθηκε στο Κολωνάκι, παρέα με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ο οποίος εκτελούσε χρέη ψάλτη. Τον είχανε μάθει οι τότε πτωχοί Κολωνακιώτες που ήταν ευλαβής και τον καλούσανε.
        Κάποτε κατεβαίνοντας από ένα αρχοντικό σπίτι, ένας ζητιάνος που ήταν πιο «τσίφτης», πηγαίνει κούτσα-κούτσα και του λέει: «Παπὰ δώσε μου».
        Ό,τι είχε στη δεξιά τσέπη του ο παπά-Νικόλας, τα έβγαλε και του τα έδωσε. Δίπλα του ο Παπαδιαμάντης του λέει:

«ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΔΟΣΤΟΥ ΤΗ ΧΑΡΑ»!!

 

« Χριστέ μου, δόστου τη χαρά, τη μόνη που μπορούσε
να σου ζητήση απάνω εκεί νοσταλγικά η ψυχή του.
Κάνε το θάμμα κι άσε τον να ζήση όπως εζούσε
σε μια μεριά που, τάχατες, να μοιάζη το νησί του.

ΠΙΚΡΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ… ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΤΩΣ ΜΕΓΑΛΟΝ!!

 

«ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ… ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ»!!

Κάποτε, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, καθώς περιδιάβαινε την Αθήνα, βρέθηκε μπροστά σ' ένα Εκκλησάκι. Στην πόρτα της Εκκλησίας καθόταν ένας ηλικιωμένος Ιερέας και «τραβούσε» το κομποσχοίνι του. Είχε καλή μορφή και ο Παπαδιαμάντης, που τον απασχολούσε κάποιο πρόβλημα, θέλησε να εξομολογηθή. Ο Ιερέας τον άκουσε γιά αρκετή ώρα, χωρίς να τον διακόψει, και στο τέλος του είπε: