«...Προς Σέ τον
Πλάστην έκραξα εν συνοχή καρδίας,
σκώληξ της γης οικτρός εγώ και τέκνον ασθενείας.
Μη αποβάλης προσευχήν εκ βάθους πεμπομένην
και μη απώση, ο Θεός, ψυχήν συντετριμμένην!
Ω, Κύριε, τίς εν
θεοίς υπάρχει όμοιός Σοι;
και τίς το πλάσμα δύναται των Σων Χειρών να σώση;
Αν παρά Σοί ευπρόσδεκτος δεν είναι η προσευχή μου,
ας αναλύση εις πηγάς δακρύων η ψυχή μου!»!!
«Δέησις» (Εράνισμα εκ των Ψαλμών)!
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
