Ένα ελάφι διψασμένο, πλησίασε κάποια πηγή. Σκύβοντας γιά να πιεί νερό και να ξεδιψάσει, παρατήρησε με έκπληξη το είδωλό του μέσα στα καθαρά νερά. Ένοιωσε τότε, περήφανο γιά τα πλούσια κέρατά του, θαύμασε το μέγεθος τους και τα περίπλοκα σχήματά τους· στενοχωριόταν όμως γιά τα ποδαράκια του, που φαινόντουσαν ισχνά και ασθενικά...
Ενώ καθόταν, λοιπόν, και συλλογιζόταν όλα αυτά, φάνηκε ένα λιοντάρι και πήρε το ελάφι στο κυνήγι. Το ελάφι, το έβαλε αμέσως στα πόδια και άφησε το λιοντάρι πολύ πίσω του, κερδίζοντας ολοένα σε απόσταση. Ως γνωστόν η γρηγοράδα των ποδιών, είναι το δυνατό σημείο των ελαφιών.
