Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!

«Ἡ ἀγάπη... πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει» (Α’ ΚΟΡΙΝΘ. ΙΓ’4-7)
 Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου:
« Τη γνώση του παρακάτω περιστατικού οφείλω στον ευλαβέστατο ιερέα π. Θησέα Κυπριώτη, Εφημέριο του Εθνικού Ιδρύματος Αναπήρων στα Ν. Λιόσια. Πιστεύω ότι, πολλοί θα τον γνωρίζετε. Ο ιερέας αυτός, λόγω βαρύτατου ατυχήματος, νοσηλεύθηκε για ένα χρόνο και πλέον στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού πριν 25 χρόνια περίπου. Όταν τελικά συνήλθε κάπως – μερική αναπηρία του έμεινε δια βίου –, και δεν μπορούσε να λειτουργεί, δεν επανήλθε στην προηγούμενη Ενορία του στην Κέρκυρα, αλλά αποφάσισε να μείνει οριστικά πλησίον των φίλων και “συναδέλφων” του αναπήρων. Όταν λοιπόν ο π. Θησέας νοσηλευόταν, στον ίδιο θάλαμο με αυτόν υπήρχαν και άλλοι εννέα ασθενείς. Ένας από αυτούς ήταν όχι απλώς δύστροπος, αλλά “θηρίο”. Ύβρεις, φωνές, θυμοί, εκρήξεις, ήταν το καθημερινό “πρόγραμμα” του θαλάμου. Του έφταιγαν όλοι και όλα, και τα έβαζε με όλους και με όλα. Οι άλλοι ασθενείς δυσφορούσαν και αγανακτούσαν, και πολλές φορές είχαν σκεφθή να τον κτυπήσουν.

ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ...


Ευχαριστούμε τον κ. Μ.Δ.Β.