Κάποτε, ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ευρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δένδρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του.
Ήλθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δύο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον επλησίασαν, αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει. Τότε ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγήται την εξής ιστορία:
<<Ήταν μιά φορά στο Ψυχιατρείο, στο “Δαφνί”, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μία βούρτσα (απ’ αυτές που βάφουν) και “έβαφε” κάποιο τοίχο με το νερό... Ένας επισκέπτης που τον παρακολουθούσε, παραξενεύθηκε και τον ερώτησε τί κάνει. Ο ασθενής τότε, του απάντησε: