Όταν επισκέφθηκε ο αββάς Δανιήλ κάποιο γυναικείο Μοναστήρι, που ονομαζόταν «του αββά Ιερεμία», αντίκρυσε μέσα στην εσωτερική αυλή της Μονής, κάποια μοναχή να κοιμάται κατά γής, φορώντας μάλιστα σκισμένα και παλαιά ρούχα...
Ερωτά τότε, ο γέροντας:
«Ποιά αδελφή είναι αυτή που κοιμάται;».
Του απαντά μία από τις μοναχές:
«Είναι μεθυσμένη και δεν ξέρουμε τί να την κάνουμε... Να την πετάξουμε έξω από το Μοναστήρι, φοβόμασθε το κρίμα… Αν την αφήσουμε όμως…, σκανδαλίζει τις αδελφές και τους επισκέπτες...».
Λέγει ο γέροντας στον μαθητή συνοδό του:
«Πάρε τη λεκάνη με το νερό και άδειασέ την επάνω της».
Ο μαθητής υπάκουσε και έριξε το νερό επάνω της. Αυτή, αμέσως σηκώθηκε, σαν από μεθύσι και χωρίς καμμιά κουβέντα απομακρύνθηκε.
Λέγει τότε, η ηγουμένη:
«Αββά, έτσι είναι αυτή η αδελφή. Πάντοτε ευρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση».
