Υπήρχαν πάντα δόκιμοι μοναχοί στο μοναστήρι της
Σλάτινα, της επαρχίας του Ραλτισέντ. Όπως και παντού, η επίδραση των εξομολόγων
ήταν σημαντική. Σ' αυτόν τον τόπο, τον πανάρχαιο, έζησε κατά τα τέλη του 19ου αιώνα,
ένας περίφημος πνευματικός, ο πατήρ Παχώμιος, εξομολόγος και σύμβουλος πολλών
προσώπων. Ανάμεσα σ' αυτούς ευρισκόταν και ο Βογιάρος Γεώργιος Γκιτέσκου, του
οποίου τα κτήματα απλώνονταν γύρω από την πόλη του Φαλτισένη. Αυτός ο άνθρωπος,
συμπεριφερόταν πολύ σκληρά στους χωρικούς που εργάζονταν στα κτήματά του. Γι’
αυτό, ο πατήρ Παχώμιος του έκανε συνεχώς παρατηρήσεις, κατ’ αρχήν με μαλακό
τρόπο και στη συνέχεια με αυστηρό:
«Σας παρακαλώ, να μην καταπιέζετε τους χωρικούς
και να μην τους επιβάλλετε να εργάζονται στις μέρες των εορτών». Ο Βογιάρος
υποσχόταν, αλλά δεν κρατούσε τον λόγο του.
Μετά από αρκετό καιρό, ο πνευματικός πήρε μία
απόφαση:
«Τέκνον μου, από εδώ και στο εξής, δεν μπορώ να
σας βοηθώ με τις συμβουλές μου, γιατί δεν με υπακούετε και δεν θέλω να πάμε και
οι δύο στην κόλαση. Νομίζω, πως όποιος καταπιέζει τον συνάνθρωπό του, τον
υβρίζει, τον κτυπά και τον αναγκάζει να εργάζεται τις γιορτινές ημέρες, δεν θα
αναπαυθή με ησυχία στον τάφο του. Ο Θεός να σας φυλάει απ' αυτό...».