<<Ένας ενοικιαστής οικογενειάρχης, που είχε έξι παιδιά, μου ζήτησε κάποτε να κάνω προσευχή, γιά να φωτίσει ο Θεός τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που έμενε, ώστε να μην τον βγάλουν από το σπίτι. Δυστυχώς, πολλοί ιδιοκτήτες, ενώ νοικιάζουν το σπίτι σε οικογένειες με δύο ανθρώπους και πέντε σκύλους ή γατιά, δεν θέλουν οικογένειες με πολλά παιδιά, γιά να μην τους χαλάσουν δήθεν το σπίτι τους...
Αυτός λοιπόν ο οικογενειάρχης είχε κουρασθή ο καϋμένος, να τον διώχνει ο ένας ιδιοκτήτης, να μην του νοικιάζει το σπίτι του ο άλλος και να μεταφέρει τα παιδάκια του και τα πράγματά του από σπίτι σε σπίτι με πολλή αγωνία... Εργαζόταν σκληρά, οικονομούσε τα απαραίτητα γιά την οικογένειά του και δεν έκανε παζάρια γιά το ενοίκιο, αρκεί να τον άφηναν οι ιδιοκτήτες να μείνει λίγα χρόνια, γιά να μην ταλαιπωρούνται με τις μετακομίσεις.
Όταν τα άκουσα αυτά, τον συμπόνεσα και του είπα:
«Μη στενοχωριέσαι. Ο Θεός έχει στον λογαριασμό Του και τα δικά σου παιδιά! Αυτός είναι ο Δημιουργός που δίνει στα παιδιά το κυριότερο, την ψυχή, ενώ εσύ με την σύζυγο, σαν συν-δημιουργοί, δίνετε το σώμα! Επομένως, ο Θεός ενδιαφέρεται πιο πολύ από εσάς γιά τα παιδιά σας!
Δεν πέρασαν δύο-τρεις μήνες και έρχεται ο πολύτεκνος πατέρας, χαρούμενος και μου λέει:
«Δόξα τω Θεώ, ο Θεός μου οικονόμησε και σπίτι και μου περισσεύουν και αρκετά χρήματα!»!!
Τον ερώτησα τί συνέβη και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
