1. Η Γεύση του Θεού δεν έχει κορεσμό ή τέλος! Αλλά όσο γεύεται και απολαμβάνει κανείς αυτά τα άπειρα πνευματικά αγαθά τόσο θεωρεί τον εαυτό του νηστικό και πτωχό. Οι Χριστιανοί δεν θεωρούν πολύτιμη τη ζωή τους, αλλά νοιώθουν να είναι ένα μηδενικό μπροστά στον Θεόν και θεωρούν τον εαυτό τους δούλο όλων των ανθρώπων. Πολύ «χαίρεται» και «αναπαύεται» ο Θεός, με μία τέτοια ταπεινή ψυχή. Αν λοιπόν έχει κανείς κάποιο καλό ή και είναι πνευματικά πλούσιος, να μη νομίζει ότι είναι κάτι ή έχει κάτι. Διότι ο Κύριος «σιχαίνεται» την οίηση η οποία έχει διώξει τον άνθρωπο από τον Παράδεισο. Σκέψου ότι, ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς «εκένωσε» τον Εαυτό Του παίρνοντας δούλου μορφή και σταυρώθηκε και συγκαταριθμήθηκε μεταξύ των κακούργων. Αν έτσι έγινε με τον Θεόν, εσύ το σκουλήκι ο άνθρωπος, που είσαι τελείως ακάθαρτος, πώς έχεις μεγάλη ιδέα γιά τον εαυτό σου και υπερηφανεύεσαι;; Αν έχεις λοιπόν, κάτι καλό που έλαβες από τον Θεόν, να λες: «Αυτό δεν είναι δικό μου, από Άλλον το πήρα, και αν Αυτός θέλει, θα μου το πάρει πίσω». Έτσι κάθε καλό να το αποδίδεις στον Κύριον και κάθε κακό στον εαυτό σου!