1. Η Γεύση του Θεού δεν έχει κορεσμό ή τέλος! Αλλά όσο γεύεται και απολαμβάνει κανείς αυτά τα άπειρα πνευματικά αγαθά τόσο θεωρεί τον εαυτό του νηστικό και πτωχό. Οι Χριστιανοί δεν θεωρούν πολύτιμη τη ζωή τους, αλλά νοιώθουν να είναι ένα μηδενικό μπροστά στον Θεόν και θεωρούν τον εαυτό τους δούλο όλων των ανθρώπων. Πολύ «χαίρεται» και «αναπαύεται» ο Θεός, με μία τέτοια ταπεινή ψυχή. Αν λοιπόν έχει κανείς κάποιο καλό ή και είναι πνευματικά πλούσιος, να μη νομίζει ότι είναι κάτι ή έχει κάτι. Διότι ο Κύριος «σιχαίνεται» την οίηση η οποία έχει διώξει τον άνθρωπο από τον Παράδεισο. Σκέψου ότι, ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς «εκένωσε» τον Εαυτό Του παίρνοντας δούλου μορφή και σταυρώθηκε και συγκαταριθμήθηκε μεταξύ των κακούργων. Αν έτσι έγινε με τον Θεόν, εσύ το σκουλήκι ο άνθρωπος, που είσαι τελείως ακάθαρτος, πώς έχεις μεγάλη ιδέα γιά τον εαυτό σου και υπερηφανεύεσαι;; Αν έχεις λοιπόν, κάτι καλό που έλαβες από τον Θεόν, να λες: «Αυτό δεν είναι δικό μου, από Άλλον το πήρα, και αν Αυτός θέλει, θα μου το πάρει πίσω». Έτσι κάθε καλό να το αποδίδεις στον Κύριον και κάθε κακό στον εαυτό σου!
2. Ο Θησαυρός που λέει ο Απόστολος ότι, τον έχουμε σε πήλινα σκεύη, είναι η Αγιαστική Δύναμη του Αγίου Πνεύματος, την Οποία αξιώθηκες να λάβης από αυτή ακόμη τη ζωή. Εκείνος λοιπόν που ευρήκε και κρατάει μέσα του τον Επουράνιο αυτό Θησαυρό του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να εργάζεται κάθε αρετή και κάθε εντολή χωρίς κόπους και κούραση. Διότι, μόνο με τη Δύναμη και τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, θα μπορέσουμε χωρίς μόχθο και ταλαιπωρία να εργαζόμασθε το σύνολο των αρετών!
3. Εκείνοι που έχουν τον Θεϊκό πλούτο του Αγίου Πνεύματος μέσα τους, όταν μιλάνε πνευματικά, ομιλούν από το Θησαυρό που έχουν μέσα τους! Όσοι όμως δεν έχουν αυτόν τον Θεϊκό πλούτο μέσα τους, προβάλλουν τα ξένα σαν δικά τους και εμφανίζονται σαν γονείς ξένων τέκνων... Γι’ αυτό, μη έχοντας δικό τους θησαυρό, δεν μπορούν και τους άλλους να ωφελήσουν, αλλά και τον εαυτό τους…
Μελέτημα
21ο
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
