<<Η Ελλάδα είναι πλούτος της γης, και εσείς είσασθε οι πτωχοί, οι σαρακοστιανοί, οι άνθρωποι με τα στενά κολλάρα και με τις μπανέλλες, και η δανεική αρχοντιά σας είναι κάποια αραχνιασμένα σκοτεινά σπίτια, με σκονισμένα σερβίτσια ή πολυκατοικίες «αρτιφισιέλ» στενές σαν ποντικόφακες, μούχλα, ανόητες κουβέντες, θεατρινίστικο ύφος, ανεκδοτάκια γιά την Πομπαντούρ, γιά τον Μέττερνιχ και γιά τους σκηνοθετημένους Βολταίρους ή γιά τους κρονόληρους Μπέρναρ Σω, που τους έχετε γιά μοντέλα της μικρολογίας σας...
Η Ελλάδα δεν βγάζει μανιτάρια και ζαμπόνια και τυριά βρώμικα...
Η Ελλάδα γεννά Ομήρους, Ησιόδους, Αισχύλους, Πινδάρους, Πολυκλείτους, Ικτίνους, Χρυσόστομους, Βασιλείους, Ανθεμίους, Πανσελήνους, Φερραίους, ποιητές των δροσερών βουνών, Παπαδιαμάντηδες, ανθρώπους που μοσκοβολάνε σαν το Τίμιο Ξύλο!!
Μικρολογίες, ανεκδοτάκια σαν αυτά που λένε στις παρέες τους οι μοντέρνοι και οι ευρωπαϊσμένοι, «σπιρτόζες» βλακοσυζητήσεις και τέτοια, αυτά είναι τα πλούτη που φέρνετε στην Ελλάδα…
(Επίσης φέρνετε), τις αξιομνημόνευτες ανοησίες του τάδε και τάδε έκφυλου μποέμ της Μονμάρτρης και της Σάντα Λουτσίας… Και τις όπερες με τίς αγριοφωνάρες που ξεταβανώνουνε το σπίτι, σκούζοντας σαν τρελλοί, «πεθαίνω απελπισμένος…»…