«Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώσουν με το χάδι της μητέρας και με το χάδι του πατέρα, ο οποίος πρέπει να προσέχει, ώστε να μην είναι σκληρός. Και αν χρειασθή να επιβάλλει κάποια τιμωρία, να το κάνει με πολλή προσοχή και πολύ μέτρο, γιά να μην δημιουργήσει στο παιδί κανένα τραύμα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ «ΕΛΓΙΝΕΙΩΝ»
Η απαράδεκτος στάσις του Πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου κ. Ρίσι Σούνακ, έναντι του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή την δήθεν πρόκλησι εκ μέρους του δευτέρου, εις το θέμα της διεκδικήσεως των "Ελγινείων" από το Βρετανικό Μουσείο, μας δίδει την ευκαιρία να δημοσιοποιήσωμε ένα συγκλονιστικό ποίημα του μεγάλου μας ποιητού Αχιλλέως Παράσχου. Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται εις την βάρβαρον κλοπήν των περιφήμων μαρμάρων («Ελγινείων»), από τον Παρθενώνα.
Η ποιητική φλέβα του μεγάλου μας αυτού ποιητού, αποτυπώνει την αντίδρασι του πνευματικού κόσμου της εποχής του (κατά το δεύτερον ήμισυ του 19ου αιώνος), διά το φοβερόν ανοσιούργημα που διέπραξε ο Ελγίνος, εις βάρος του μεγαλειώδους μνημείου της Ακροπόλεως και του Παρθενώνος, που ως γνωστόν ανήκει εις τα επτά θαύματα του Αρχαίου κόσμου και αποτελεί φωτεινόν ορόσημον τέχνης και πολιτισμού παγκοσμίως!
Από τη γη δύο δάκρυα, θερμά μαργαριτάρια,
ανέβηκαν και στάλαξαν στου Πλάστου τα Ποδάρια.
Κι είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στον Θείο Θρόνο:
«Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά γιά το δικό της πόνο»!
Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Καρακάλλου είναι μία εκ των είκοσι Ι. Μονών του Αγίου Όρους και κατατάσσεται ενδεκάτη εις την ιεραρχικήν τάξιν των Αθωνικών Ιερών Μονών.
Η Ιερά Μονή εκτίσθη εις τα τέλη του 10ου αι. ή εις τας αρχάς του 11ου, συμφώνως με έγγραφον του 11ου αι., πιθανόν υπό του μοναχού Νικολάου Καρακάλλα.
Η Ι. Μονή Καρακάλλου διαθέτει πέντε παρεκκλήσια εις τον περίβολόν Της:
Μία ευλογημένη Χριστιανική οικογένεια διδάσκει, πώς η στέρησις της βασιλικής αισθήσεως της μικράς θυγατρός των Λουκίας, μετατρέπεται θαυματουργικώς, με την Χάριν του Θεού, εις πλούτον πνευματικόν και σπάνιον προτέρημα!!
<<Στην Νέα Σκήτη, υπάρχει μία καλύβα τιμωμένη στο όνομα των είκοσι Αγίων Αναργύρων. Εκεί έζησε ένας ευλαβέστατος μοναχός, ονόματι Θεοφύλακτος, ο οποίος είχε και αυτός ενσωματωθή στην συνοδεία του Γέροντα Ιωσήφ του Σπηλαιώτη.
Ο Γέροντας αυτός, είχε πολλές αρετές! Χρήματα δεν κρατούσε ποτέ! Όταν του τύχαινε οικονομική ανάγκη, με πίστη ζητούσε από Τους προστάτες του και του έστελναν όσα χρειαζόταν!
Τα κανδήλια του Ναού ήταν ακοίμητα! Αλλά και τα προσκυνητάρια της Σκήτης τα άναβε, χειμώνα-καλοκαίρι! Ακόμη και με μισό μέτρο χιόνι, έπρεπε να κατέβη να ανάψει τα καντηλάκια! Μαγειρεμένο φαγητό έτρωγε μόνο, όταν του δίναμε εμείς! Στο σπίτι του όμως, ουδέποτε μαγείρεψε! Σ’ αυτό το γεροντάκι, έδωσε ο Θεός το χάρισμα, να βλέπει πολλές φορές υπερφυσικά πράγματα, με τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής του! Ως δείγμα, αναφέρω τα εξής δύο περιστατικά:
<<Όταν αγαπώ εκείνον που με αγαπά, είμαι δούλος και όχι κύριος, διότι είμαι «αιχμάλωτος» της αγάπης. Όταν όμως αγαπώ εκείνον, ο οποίος με μισεί, είμαι ήρωας και μεγαλειώδης, καθόσον νικώ το μίσος του άλλου! Διά τούτο ο Κύριος λέγει : «Εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;» (Λουκ.ΣΤ΄32΄)!!!
Πλην αυτών, το μίσος είναι πληγή όχι μόνον εις τον εχθρό μου, ο οποίος με μισεί, αλλά και προς εμέ. Επομένως, μισών τον μισούντα με, ανοίγω πληγήν μέσα μου, τουτέστιν είμαι και εγώ δυστυχής. Δεν θεραπεύω το κακόν, το αυξάνω εις βάρος μου. Άρα, αν μισήσω τον εχθρόν μου, ο οποίος με μισεί, θα είμαι και εγώ δυστυχής, παράλογος, δούλος... Αγαπών δε αυτόν, θα είμαι ευτυχής, λογικός, ήρωας!
Ποιό είναι καλλίτερο;
«Δίπλα στο ποτάμι, κοντά στην κωμόπολη όπου ζούσε ο μακάριος Σιλουανός στην Παλαιστίνη, διέμενε κάποιος μοναχός, που προσποιούταν ότι είναι μωρός... Όταν τον συναντούσε κανένας αδελφός, αυτός αμέσως γελούσε και γι’ αυτό τον λόγο όλοι τον άφηναν και έφευγαν.
Συνέβη, λοιπόν, κάποτε να επισκεφθούν τον αββά Σιλουανό τρείς πατέρες και αφού προσευχήθηκαν, τον παρεκάλεσαν να στείλει κάποιον μαζί τους, γιά να δουν τους αδελφούς στα κελλιά τους.
Λέγουν, τότε, στον γέροντα:
«Δείξε αγάπη και δώσε εντολή στον αδελφό, να μας οδηγήσει σε όλους τους πατέρες».
Και ο γέροντας είπε στον υποτακτικό του μπροστά τους:
«Πήγαινε τους, σε όλους τους αδελφούς».
Ιδιαιτέρως, όμως, του παρήγγειλε:
«Εάν ένας άνθρωπος έχει αγαθή προαίρεση, αλλά δεν βοηθήθηκε από μικρός, δεν είναι κολακεία να του πεις τα καλά που βλέπεις σ’ αυτόν, διότι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, βοηθιέται και αλλοιώνεται, επειδή δικαιούται και την Θεία Βοήθεια!
Είπα σε κάποιον:
“Eσύ είσαι καλός. Δεν ταιριάζουν σ’ εσένα αυτά που κάνεις...”.
Του το είπα αυτό, διότι είδα το καλό του χωράφι και τον κακό σπόρο που είχε ρίξει. Είδα ότι, εσωτερικά ήταν καλός και ό,τι κακό έκανε, ήταν εξωτερικό. Δεν του είπα: “Είσαι καλός”, γιά να τον κολακέψω, αλλά γιά να τον βοηθήσω, να του κινήσω το φιλότιμο.
«Το έκζεμα, πληγή την οποία έχω στο πόδι, το έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, αλλά τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία έχει επιδεινωθή περισσότερο. Να καθήσω όπως καθόσασθε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθήσω λίγο, αλλά δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ έτσι, τρόπον τινά, αν βάλεις κι ένα μαξιλάρι και σηκώσεις λιγάκι το ποδάρι πιο ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τα αίματα και ελαφρώνεται ο πόνος. Ε, τη νύκτα προσπαθώ έτσι να ελαφρώσω τον πόνο.
Αλλά καθήμενος εδώ, μου δημιουργήθηκε και κύστη κόκκυγος…
Όταν το σκέπτεσθε αυτό, είναι το πλέον φρικωδέστερο, διότι έχει πολύ πόνο…
Πώς να καθήσεις, βρε παιδί μου;
Πώς να καθήσεις;
<<Όταν μένουμε δεμένοι με το θέλημά μας και ρυθμίζουμε τη ζωή μας με βάση τα δικαιώματά μας, τότε έχοντας την εντύπωση, ότι κάνουμε κάτι καλό, όμως προετοιμάζουμε, άθελά μας, το κακό μας και χανόμασθε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε...
Διότι, πώς μπορούμε να γνωρίσουμε το Θέλημα του Θεού ή πώς μπορούμε να το ζητήσουμε με όλη μας την δύναμη, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και επιμένοντας στο θέλημά μας;;
Προ ημερών, αγιοκατατάχθηκαν δύο
ιερές προσωπικότητες, που έδρασαν τον παρελθόντα αιώνα και διέπρεψαν, ο καθένας
στο πνευματικό Του "μετερίζι"!!
Ο μεν Άγιος Γερβάσιος ο Παρασκευόπουλος, αναδείχθηκε ως ο υπεράξιος μαθητής του Αγίου Νεκταρίου και έθεσε την σφραγίδα Του, ως ο κατ΄ εξοχήν πνευματικός ηγέτης και φάρος των Πατρών! Καθιερώθηκε ως ο πατέρας-προστάτης των προσφύγων και όλων των πτωχών, και αξιώθηκε να είναι ο πρώτος ιδρυτής κατηχητικών σχολείων, σχολών υποψηφίων μητέρων και παιδικών κατασκηνώσεων εις την Ελλάδα! Μέχρι και σήμερα, οι γειτονιές και τα προάστια που εργάσθηκε, αποτελούν πνευματικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή των Πατρών, αλλά και στην ίδια την Μεγαλούπολη της Πελοποννήσου, και χαρακτηρίζονται ως, «τα Γερβασιακά»! Είναι οι παραδοσιακότερες συνοικίες, όπως και περίχωρα, τής Αχαϊκής Πρωτεύουσας και θεωρούνται ως τα πνευματικά κέντρα των ευλαβών υπερπολυτέκνων, που, ιδιαιτέρως παλαιότερα, αλλά και σήμερα, προσέφεραν και προσφέρουν άξια στελέχη στην Εκκλησία και την Πολιτεία, ακόμη και στον Μοναχισμό!!
Διά την διατήρησι της Ορθοδόξου Παραδόσεως της Εκκλησίας, σταθερός στην Εκκλησία του Χριστού ο αείμνηστος γέρων Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, δεν διστάζει να παρατηρήση και να ελέγξη τους αρνητάς της Παραδόσεως και αξιωματούχους εκείνους, οι οποίοι ως εκ της θέσεώς των ήσαν υποχρεωμένοι να υπερμαχούν της Ορθοδοξίας, εφαρμόζοντας το Χρυσοστομικό:
«Ποίει φίλους διά τον Ιησούν, και εχθρούς διά τον Ιησούν»!!!
Καθώς επίσης και το Αριστοτελικό:
«Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια»!
«Οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν, πώς να πλησιάζουμε τα Ιερά Ευαγγέλια και πώς να τα διαβάζουμε, γιά να τα κατανοήσουμε όπως πρέπει. Διδάσκουν επίσης, τί είναι εκείνο που βοηθάει και τί είναι εκείνο που εμποδίζει την σωστή κατανόησή τους.
Διάβαζε, επομένως, κατ' αρχήν, περισσότερο τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων και κατόπιν, αφού μάθεις από αυτά πώς πρέπει να διαβάζεις τα Ιερά Ευαγγέλια, πήγαινε και διάβαζε με τη σειρά τα Ίδια τα Ιερά Ευαγγέλια!
Ρωτήσαμε κάποτε τη Γερόντισσα Γαλακτία:
«Τί είναι το διορατικό χάρισμα, γερόντισσα;».
Και η γερόντισσα απήντησε ως εξής:
«Επικίνδυνο παιδί μου και να το κουβεντιάζομε ακόμη…
Βλέπεις, με τα από μέσα (εσωτερικά) μάτια, όσα σου παραχωρήσει ο Θεός!
Εκείνα τα μάτια βλέπουν πολύ πιό δυνατά!
«Παρεδόθη ο Κύριος, αδελφοί μου, εις τας χείρας των παρανόμων Εβραίων και υβρίσθη, εδάρθη, εσταυρώθη κατά το ανθρώπινον. Την Μεγάλην Τετάρτην, επωλήθη ο Κύριος και την Μεγάλην Παρασκευήν, εσταυρώθη. Πρέπει και ημείς, οι ευσεβείς Χριστιανοί, να νηστεύωμεν πάντοτε, μά περισσότερον την Τετάρτην, διότι επωλήθη ο Κύριος, και την Παρασκευήν, διότι εσταυρώθη!
Ομοίως, έχομεν χρέος να νηστεύωμεν και τας Τεσσαρακοστάς, καθώς εφώτισε το Άγιον Πνεύμα τους Αγίους Πατέρας της Εκκλησίας και ενομοθέτησαν να νηστεύωμεν, διά να νεκρώσωμεν τα πάθη και να ταπεινώνωμεν το σώμα, και μάλιστα με τα ολίγα, να ζώμεν με ευκολίαν!
Εγώ ημπορώ να ζήσω με 100 δράμια άρτου. Επομένως, εκείνα ευλογεί ο Θεός, διότι είναι αναγκαία και όχι να τρώγωμεν 110. Εκείνα τα 10 τα επί πλέον τα καταράται, διότι είναι χαράμι, είναι εκείνου οπού πεινά.
«Την εγκράτεια, την ανεξικακία, την σωφροσύνη, την καρτερία, την υπομονή και τα όμοιά τους, τις έχουμε λάβει ως μέγιστες πνευματικές δυνάμεις από τον Θεόν! Αυτές αντιπαρατάσσονται και αντιστέκονται και μας βοηθούν σε όλες εκείνες τις δυσκολίες που προέρχονται εκείθεν (από τον αντικείμενον εχθρόν - τον διάβολο).
«Πολλοί είναι εκείνοι, που έχουν τη γνώμη ότι, βλασφημεί τον Θεόν και τα Θεία μόνο εκείνος, που με τα λόγιά του υβρίζει τον Θεόν…
Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Γενικά, όλοι όσοι απορρίπτουν την Παντοδυναμία, την Σοφία και την Πρόνοια του Θεού, είναι βλάσφημοι. Επίσης, όλοι όσοι δεν τηρούν τις Εντολές του Θεού και πορεύονται στη ζωή τους με τη δική τους λογική και δύναμη, είναι επίσης βλάσφημοι.
Διότι, τί σημαίνει βλασφημία;
Ο Άγιος Eφραίμ ο Κατουνακιώτης, είχε πληροφορία ότι, ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, είναι μεγάλος Άγιος!
«Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον… Επομένως, ας μάθουμε να υπομένουμε και να ανεχόμασθε τους πάντες!
Αρκετοί άνθρωποι, δεν αναγνωρίζουν το καλό που τους κάνουν οι άλλοι. Οπότε, εάν περιμένουμε ανταπόδοσιν από οποιονδήποτε, θα στενοχωρούμεθα άδικα. Εάν, όμως, δεν περιμένουμε τίποτε, τότε θα διατηρούμε την ηρεμία μας!
Σε κάποιον, γιά παράδειγμα, προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο:
Παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει:
<<Σχετικά με την αναγκαιότητα των έργων που θα συντελέσουν στην τελειότητα, ο Θεοδώρητος, λέει:
«Δεν αρκεί η πίστις γιά να σωθή αυτός που πιστεύει, αλλά γιά να φθάση στην τελειότητα απαιτούνται και τα έργα»!
Ο δε Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, λέει:
«Η πίστις είναι εκούσια συγκατάθεσις της ψυχής· δεν γίνεται όμως εργάτις του αγαθού και των δικαίων έργων, αν δεν τεθή ως θεμέλιο η αγάπη εις τον Χριστόν»!
Ο Θεοφύλακτος λέει:
Απολυτίκιον:
«Τῶν οὐρανίωv στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι,
δυσωποῦμεv ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι,
ἵvα ταῖς ὑμῶv δεήσεσι, τειχίσητε ἡμᾶς,
σκέπῃ τῶν πτερύγωv, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης,
φρουροῦvτες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτεvῶς καὶ βοῶντας·
Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς,
ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων».
Κοντάκιον:
«Σήμερα, υπάρχει ένα λανθασμένο πνεύμα. Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι, ζητούν μία νομική δικαιοσύνη και λένε ότι, πιστεύουν και εις τον Θεόν…
“Το δίκηο σου, το δίκηο μου”, λένε.
Αυτό το ψευδο-ευαγγέλιο της λογικής, της παράξενης λογικής, μακάρι να μην υπήρχε.
“Να μη με περνούν κορόϊδο”, λένε άλλοι.
Κάποτε οι βάτραχοι, διωργάνωσαν έναν αγώνα αναρρίχησης. Στόχος τους ήταν να αναρριχηθούν στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Πολλοί μαζεύθηκαν εκεί γιά να παρακολουθήσουν τον αγώνα τους.
Ο αγώνας ξεκίνησε… Στην πραγματικότητα, βέβαια, κανείς από τους θεατές δεν πίστευε ότι, ήταν εφικτό, να ανέβουν οι βάτραχοι-αθλητές στην κορυφή του βουνού. Μάλιστα, το μόνο που άκουγες, ήταν σχόλια του τύπου:
«Τι κόπος… Μα τί κάνουν… Δεν θα τα καταφέρουν…».
<<Ένας συνάδελφός σου, σού επαναλαμβάνει συνεχώς: “Δεν υπάρχει Θεός...” Και αισθάνεσαι, σα να σε κτυπά με μαστίγιο... Αγωνιάς γιά την ψυχή του και την ζωή του. Και καλά σκέπτεσαι. Εάν δεν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και εάν δεν είναι Ισχυρότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος... Και η κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι, παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας...
Μία φορά, αντικρούοντας τον, τού είπες: “Ο Θεός υπάρχει! Γιά εσένα δεν υπάρχει…”. Και δεν έσφαλες! Διότι εκείνοι που αποκόπτονται από τον Αιώνιο και Ζωοδότη Κύριο, εδώ στην Γη, αποκόπτονται από την Ζωή την πραγματική. Και έτσι, ούτε εδώ ούτε στην άλλη Ζωή θα γευθούν το Μεγαλείο του Θεού!! Και καλλίτερα να μην είχαμε γεννηθή, παρά να είμασθε αποκομμένοι από τον Θεόν...
Αν ήμουν στη θέση σου λοιπόν, θα του έλεγα τα εξής:
