«Δίπλα στο ποτάμι, κοντά στην κωμόπολη όπου ζούσε ο μακάριος Σιλουανός στην Παλαιστίνη, διέμενε κάποιος μοναχός, που προσποιούταν ότι είναι μωρός... Όταν τον συναντούσε κανένας αδελφός, αυτός αμέσως γελούσε και γι’ αυτό τον λόγο όλοι τον άφηναν και έφευγαν.
Συνέβη, λοιπόν, κάποτε να επισκεφθούν τον αββά Σιλουανό τρείς πατέρες και αφού προσευχήθηκαν, τον παρεκάλεσαν να στείλει κάποιον μαζί τους, γιά να δουν τους αδελφούς στα κελλιά τους.
Λέγουν, τότε, στον γέροντα:
«Δείξε αγάπη και δώσε εντολή στον αδελφό, να μας οδηγήσει σε όλους τους πατέρες».
Και ο γέροντας είπε στον υποτακτικό του μπροστά τους:
«Πήγαινε τους, σε όλους τους αδελφούς».
Ιδιαιτέρως, όμως, του παρήγγειλε:
«Πρόσεξε, να μην τους πας σ’ εκείνο τον σαλό, διά να μη σκανδαλισθούν».
Καθώς πήγαιναν από κελλί σε κελλί εις τους αδελφούς, έλεγαν οι πατέρες στον οδηγό τους:
«Δείξε αγάπη και πήγαινε μας σε όλους».
Και εκείνος έλεγε:
«Καλά».
Δεν τους πήγε όμως στο κελλί του σαλού, σύμφωνα με την παραγγελία του γέροντα. Όταν επέστρεψαν στον γέροντα, τους ερώτησε:
«Είδατε τους αδελφούς;».
Και εκείνοι απάντησαν:
«Ναι, ευχαριστούμε, τούτο μόνο μας κάνει λυπημένους, ότι δεν πήγαμε σε όλους...».
Και λέγει ο γέροντας σ’ αυτόν που τους συνόδευε:
«Δεν σου είπα να τους πας σε όλους;»
Είπε τότε ο αδελφός:
«Έτσι έκανα πάτερ».
Πάλι, λοιπόν, είπαν οι πατέρες στον γέροντα φεύγοντας:
«Ευχαριστούμε πραγματικά που είδαμε τους αδελφούς, αλλά αυτό μόνο μας προκαλεί λύπη, ότι δεν τους είδαμε όλους...»
Τότε λέγει ιδιαιτέρως ο αδελφός στον γέροντα:
«Γέροντα, στον σαλό αδελφό δεν τους πήγα».
Όταν, λοιπόν, έφυγαν οι πατέρες, ξανασκέφθηκε μέσα του με διάκριση ο γέροντας το γεγονός. Πώς, δηλαδή, τρείς ξένοι να λένε και να ξαναλένε ότι, δεν πήγαν σε όλους, χωρίς να έχουν ξαναφανεί στα μέρη τους. Πηγαίνει τότε στον αδελφό εκείνο που προσποιούταν μωρία. Χωρίς να κτυπήσει την πόρτα του, αλλά ανοίγοντας αθόρυβα το μάνταλο αιφνιδιάζει τον αδελφό και τον ευρίσκει να ασκείται έχοντας δύο καλάθια, ένα στα δεξιά και ένα στα αριστερά. Αυτός, μόλις είδε τον γέροντα, σύμφωνα με την συνήθειά του άρχισε να γελάει.
Του λέει ο γέροντας, παραξενεμένος:
«Άφησε τα αυτά και πες μου ποιά είναι η άσκηση σου;».
Και αυτός πάλι γελούσε.
Του λέει τότε ο αββάς Σιλουανός, αυστηρά αυτή την φορά:
"Γνωρίζεις ότι, δεν βγαίνω από το κελλί μου, παρά μόνο Σάββατο και Κυριακή. Αλλά τώρα ήλθα σ’ εσένα, στα μέσα της εβδομάδας, διότι με έστειλε ο Θεός!"!!
Εκείνος φοβήθηκε, έβαλε μετάνοια στο γέροντα και του λέει:
«Συγχώρεσέ με, πάτερ! Από το πρωΐ κάθομαι εδώ, έχοντας τα πετραδάκια αυτά, μπροστά μου. Όταν μου έλθη λογισμός αγαθός, βάζω μιά πετρούλα στο δεξιό καλάθι, εάν όμως μου έλθη λογισμός πονηρός, βάζω ένα πετραδάκι στο αριστερό καλάθι. Το βράδυ, λοιπόν, μετρώ τις πετρούλες. Και εάν ευρεθούν περισσότερες στο δεξιό, τρώγω· εάν όμως ευρεθούν περισσότερες στο αριστερό, δεν τρώγω! Και την επομένη μέρα πάλι· εάν μου έλθη πονηρός λογισμός, λέω στον εαυτό μου: «Πρόσεχε τί κάνεις, διότι πάλι δεν θα φας»!
Όταν τ’ άκουσε αυτά ο αββάς Σιλουανός θαύμασε και είπε:
«Πράγματι, οι πατέρες που με επισκέφθηκαν ήταν Άγιοι Άγγελοι!
Η παρουσία Τους μου έδωσε πολλή χαρά και πνευματική ευφροσύνη!
Αυτοί, λοιπόν, οι Άγιοι Άγγελοι, ήθελαν να κάνουν γνωστή την αρετή αυτού του αδελφού!»!!!
Πηγή κειμένου : «Το γεροντικό του Σινά», Δημήτριου Γ. Τσάμη.
