«…Ο νους μας να είναι στον Ουρανό! Εκεί να ευρίσκεται! Πότε να τον πηγαίνουμε στον Θρόνο του Χριστού, πότε στης Παναγίας, πότε στα κάλλη του Παραδείσου! Εάν εδώ είναι κάτι που μας ενθουσιάζει και λέμε: «Τί ωραίο!», σκεφθήτε εκεί στον Ουρανό τί γίνεται! Σ’ αυτά να αδολεσχούμε, να μη μας περδικλώνη ο διάβολος με τα τετριμμένα: «Εκείνη με στραβοκοίταξε, εκείνη μου είπε εκείνο, εκείνη μου είπε το άλλο, γιατί να μου το πη…»· τίποτε, συγχώρα!