<<Μιά φορά και έναν καιρό, ζούσε στην αυλή ενός χωριάτικου σπιτιού μία χελώνα, που είχε έναν μεγάλο καϋμό. Ήθελε να πετάξει στον ουρανό όπως τα πουλιά.
«Τί κατάρα είναι αυτή…», έλεγε κάθε τόσο αναστενάζοντας. «Σέρνω μέρα και νύκτα αυτό το βαρύ καβούκι και είμαι καρφωμένη πάνω στη γη. Αχ, να 'μουνα και εγώ ένα πουλάκι, να είχα πτερά και να πετούσα… Πώς ζηλεύω τις πάπιες της αυλής που όταν θέλουν πετούν και βλέπουν τον κόσμο από ψηλά…».
Μία ημέρα δύο πάπιες άκουσαν το παράπονο της και τη λυπήθηκαν.
«Θέλεις στ' αλήθεια να πετάξεις, κυρά-χελώνα;», την ερώτησαν.
«Αν θέλω;», απάντησε η χελώνα.
