<<Λέγει ο Θεός δι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά:
«Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω,
καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός,
καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός»
<<Λέγει ο Θεός δι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά:
«Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω,
καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός,
καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός»
Κάποτε, ένας Μητροπολίτης, της έστειλε ένα ευχετήριο τηλεγράφημα.
Στη θέση του παραλήπτη έγραφε:
«Ερίτιμον κυρίαν Αλεξάνδραν Θεοδωροπούλου, Μακεδονίας 24...».
Η Θεία τότε, με τον στυλό, έκανε μιά μικρή διόρθωση στη λέξη «Ερίτιμον» και την μετέτρεψε σε... «Ερείπιον».
«Είναι μεγάλη τέχνη να καταφέρετε να αγιασθή η ψυχή σας.
Παντού μπορεί να αγιάση κανείς!
Και στην Ομόνοια μπορεί να αγιάση, αν το θέλη!
Στην εργασία σας, όποια και αν είναι, μπορείτε να γίνετε Άγιοι!
Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη!
Στην αρχαία Ρώμη, ζούσε η αρχόντισσα Κορνηλία Σκιπιώνις, η μητέρα των περιφήμων αδελφών Γράκχων. Οι αδελφοί, Τιβέριος και Γάιος Γράκχος, ήταν δύο σημαντικοί πολιτικοί της Αρχαίας Ρώμης, που ευνόησαν με τους νόμους τους τον απλό Λαό σε βάρος των πατρικίων.
Η Κορνηλία μαζί με τον Τιβέριο Σεμπρόνιο Γράκχο, απέκτησαν συνολικά δώδεκα παιδιά, κάτι ιδιαίτερα ασυνήθιστο γιά τα Ρωμαϊκά δεδομένα. Από αυτά, μονάχα τρία επιβίωσαν μέχρι την ενηλικίωσή τους: Η Σεμπρονία, καθώς και δύο αγόρια, ο Τιβέριος και ο Γάιος Γράκχος, τα οποία αποτελούσαν το καμάρι της Κορνηλίας!
<<Ο αείμνηστος ο Παναγόπουλος μου έλεγε ότι, κάποτε εταξίδευε με τραίνο, σ’ έναν επαρχιακό χώρο. Στο απέναντι κάθισμα ήταν 2-3 χωρικοί, που έβριζαν τον παπά του χωριού τους… Ήταν όμως ο παπάς αυτός γέρος, και είχε γίνει ιερέας (όπως κατάλαβε από τη συζήτηση), με τον νόμο «δι’ εκλογής». Δηλαδή, τον ιερέα τον είχαν εκλέξει οι ίδιοι οι ενορίτες!
Λοιπόν, ο παπάς ο τέτοιος…, ο αλλοιώτικος…, είπαν…, είπαν…, είπαν… .
Ο μακαριστός ο Παναγόπουλος άκουγε, χωρίς να μιλάει.
Σε μιά στιγμή του λένε οι χωρικοί:
«Ρε, κουμπάρε, τί λες εσύ, δεν έχουμε δίκηο σ’ αυτά που λέμε γιά τον παπά;
Σε βλέπουμε σκεπτικό. Τί γνώμη έχεις εσύ;».
Ρωτάει τότε ο Παναγόπουλος:
Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, όταν υπηρετής έναν άρρωστο, δεν σε καταβάλλει μόνον η κούραση, αλλά και η στενοχώρια, γιατί βλέπεις έναν δικό σου άνθρωπο, σιγά-σιγά να σβήνη…».
«Ναι, αλλά και ο Θεός όλους τους οικονομάει!
Βλέπεις, όταν αρρωσταίνη ένα μέλος από την οικογένεια, όλη η οικογένεια πονάει. Και αν τυχόν είναι ο πατέρας και δεν μπορεί να εργασθή, ολόκληρη η οικογένεια πονάει και δυστυχεί. Έχει την αγωνία: «Θα ζήση ο πατέρας…, δεν θα ζήση…». Βασανίζεται αυτός, βασανίζονται και οι άλλοι... Σβήνει αυτός, σβήνουν και οι γύρω του... Και η μητέρα τότε πρέπει να δουλέψη περισσότερο... Να φροντίση τα παιδιά, να πάη και στο Νοσοκομείο, γιά να κοιτάξη τον άρρωστο.
Η θεία Αλεξάνδρα όταν αλληλογραφούσε με πνευματικά παιδιά του π. Επιφανίου που είχαν γίνει μοναχοί στο Άγιον Όρος ή κάπου αλλού, στη θέση του Αποστολέα έγραφε: «Θ. Αλεξόπουλος, Μακεδονίας 24...», κατά το: «Θεία Αλεξάνδρα…».
Κάποιοι τότε, την ερώτησαν:
«Γιατί θεία μου, γράφεις Θ. Αλεξόπουλος;».
Και η διακριτική και σοφή θεία-Αλεξάνδρα απάντησε:
Ακολουθεί έγγραφο, από το πλούσιο υλικό του αδημοσίευτου προσωπικού αρχείου του Ιωάννη Καποδίστρια, που ευρίσκεται στα Γ.Α.Κ. Κερκύρας.
Τόπος: ΑίγιναΠεριεχόμενο εγγράφου:
«Να εξετάσουν όλες τις αιτήσεις του πολυπληθούς πτωχού πληθυσμού, που σε άκρα δυστυχία έχει συγκεντρωθή στην Αίγινα, και να προτείνουν λύσεις γιά την ανακούφισή τους. Διατυπώνει κάποιες δικές του προτάσεις για να διευκολύνει το έργο τους. Πιστεύει ότι είναι καλλίτερο να δίνεται στους πτωχούς βοήθεια, όχι ως ελεημοσύνη, αλλά έναντι εργασίας σε Δημόσια έργα στην Αίγινα ή αλλού. Προς την κατεύθυνση αυτή άρχισε η κατασκευή του Ορφανοτροφείου και από τον Φεβρουάριο, 400-600 πτωχές γυναίκες κέρδισαν το ψωμί τους εργαζόμενες γι’ αυτό. Με τον ίδιο τρόπο χορηγήθηκε βοήθεια σε πτωχούς εργάτες στην Κόρινθο και το Ναύπλιο.
Κάποτε, στη ζούγκλα, ζούσαν δυό σκανταλιάρικα πιθηκάκια. Όλη τη μέρα έκαναν τρελλά παιγχνίδια. Πότε κυνηγούσε το ένα το άλλο, πότε πάλευαν, πότε πηδούσαν με χαριτωμένες τούμπες στον αέρα και πότε σκαρφάλωναν στα δένδρα.
Μία μέρα, ανακάλυψαν ένα καινούργιο παιγχνίδι. Ευρήκαν, λοιπόν, μία καμηλοπάρδαλη και άρχισαν να κάνουν τσουλήθρα στο μακρύ της λαιμό. Η καμηλοπάρδαλη, όμως, άρχισε να θυμώνει και να φωνάζει:
«Σταματήστε επί τέλους, με ζαλίσατε.
Μην τολμήσετε ν’ ανεβείτε ξανά στον λαιμό μου…».
Τα πιθηκάκια ζητούσαν να συνεχίσουν το παιγχνίδι τους, αλλά μάταια. Η καμηλοπάρδαλη, ήταν ανένδοτη και συνέχισε τις απειλές:
<<Κάποτε, πριν από 15 χρόνια περίπου, είχα επισκεφθή την Ιερά Μονή Καλογραιών στην Καλαμάτα, ένα μεγάλο γυναικείο Μοναστήρι. Εκεί ευρισκόταν μία γερόντισσα Μοναχή, 90 τόσων ετών, αλλά «δούλευε» το μυαλό της ρολόϊ! Ήταν κατάκοιτη, και την επισκέφθηκα στο κελλί της. Το όνομά της ήταν Μαγδαληνή και επρόκειτο περί Αγίας γυναίκας! Ας σημειώσουμε ότι, πριν καταπέση, ήταν πρώτη στις Ακολουθίες και έφευγε τελευταία! Αι, κατέπεσε πιά τα τελευταία 2-3 χρόνια και δεν μπορούσε η καϋμένη…
Όταν πήγα, μού είπε το παράπονό της:
«Η Γερόντισσα, δεν με αφήνει να κάνω διακόνημα. Της ζητάω να τυλίγω κουβάρια. Μπορώ εδώ στο κρεββάτι που είμαι, αλλά δεν με αφήνει και μου λέει: “Εργάσθηκες κοντά 80 χρόνια στο Μοναστήρι (είχε πάει 16 ετών!), το μισό Μοναστήρι εσύ το έκτισες. Τώρα που γέρασες και είσαι στο κρεββάτι, δεν θα εργάζεσαι”. Έτσι, όμως, τρώω τζάμπα το ψωμί μου (δέστε ευαισθησία!!)... Εργάζονται οι άλλες καλογριές, γιά να ταΐζουν εμένα… Αλλά τί να κάνω; Η Γερόντισσα είναι ανυποχώρητη και παρακοή δεν πρέπει να κάνω! Αλλά, βρήκα και εγώ, κάτι να απασχολούμαι»!!
Εν ετέρα συζητήσει, αναφερομένη εις τους εκλαμβάνοντας την Θείαν Λειτουργίαν ως θέαμα και ακρόαμα, έλεγε (ο πατήρ Ιωήλ Γιαννακόπουλος):
«Τους ακούεις και σου λέγουν:
«Να προσέχετε, αδελφοί μου, οι κοσμικοί, και να μην κατηγορήτε τους Παπάδες σας, να μην τους υβρίζετε και να μην τους παραμελήτε, διότι βάνετε φωτιά και καίεσθε.
Οι Παπάδες είναι ανώτεροι και από τους Αγγέλους και από τους Βασιλείς!
Εγώ, αδελφοί μου, η γνώμη μου έτσι με λέγει να κάμω:
«Πολλοί, ενώ ζητούν από τον Θεόν να τους δίνη ευκαιρίες, γιά να ασκούνται στην αρετή, γογγύζουν όταν συναντούν κάποια δυσκολία...
Μερικές φορές, ο καλός Θεός, από την άπειρη αγάπη Του, γιά να ασκηθή ο άνθρωπος στην ταπείνωση και την υπομονή, “αφαιρεί” την Χάρη Του από κάποιον και αυτός, αρχίζει να γίνεται ιδιότροπος και να συμπεριφέρεται σκληρά… Τότε ο άλλος, πρέπει να χαίρεται και να ευχαριστή τον Θεόν, γιά την ευκαιρία που του δίνει, να αγωνισθή και όχι να γογγύζη.
Ένας συγγενής της θείας-Αλεξάνδρας, της ανέφερε ένα γεγονός, γιά κάποιον που προσπάθησε να τον ξεγελάσει, αποκρύπτοντάς του την αλήθεια…
Της πρόσθεσε όμως ότι, κατάλαβε τις πονηρές προθέσεις αυτού του ανθρώπου και στενοχωρήθηκε…
Και εκείνη του απήντησε:
Σπανία βιντεοσκόπησις, του έτους 1994, τη ευλογία του Αγίου
Εφραίμ του Κατουνακιώτου, υπό του αειμνήστου π.Εφραίμ (Γεωργίου) Μπουτσουρή,
εις την Ιεράν Μονήν Ιβήρων του Αγίου Όρους.
Η βιντεοσκόπησις περιλαμβάνει:
· Τον Ι. Ναόν Προφήτου Ηλιού!
· Εκ του μακρόθεν άποψιν του Κελλίου του Οσίου Γαβριήλ, ο Οποίος παρέλαβε την Εικόνα της Πορταϊτίσσης εκ της θαλάσσης!
· Εξωτερικάς λήψεις της Ιεράς Μονής (Β.Δ. πλευρά)!
· Τον κυρίως Ναόν-Καθολικόν!
· Εξωτερικάς λήψεις της Ιεράς Μονής (Νοτία πλευρά)!
· Το Αγίασμα της Πορταϊτίσσης!
· Εξωτερικάς λήψεις της Ιεράς Μονής (Ανατολική πλευρά)!
· Την Θαυματουργόν Εικόνα, της Παναγίας της Πορταϊτίσσης!
· Κάθισμα με αφιερωμένον Ναΰδριον εις ανάμνησιν Θαύματος της Θεοτόκου!
· Τον τάφον του γ.Μαξίμου του Ιβηρίτου, του εκ Τραπεζούντος!
· Τον Αρσανάν (Καλιάγρα), της Ι.Μονής Ιβήρων!
Πηγή: Αρχείον Γ & Β Μπουτσουρή