Από τον περίφημο μοναχό του 17ου αιώνος Αγάπιο τον Κρήτα αναφέρονται έξι βαθμίδες καλλιεργείας, αυξήσεως και ολοκληρώσεως της ανόδου εις την κλίμακα της Αγάπης:
Η απλή βίωση ενός αγαπητικού αισθήματος, μιά απλή κίνηση της καρδιάς, που δεν προχωράει όμως, σε τίποτε άλλο!
Το δεύτερο σκαλοπάτι είναι:
Η συμπαράσταση εις τον πλησίον, με παρήγορα λόγια και καλές συμβουλές!
Το τρίτο σκαλοπάτι είναι:
Η Ναταλία, ομιλεί και διεκτραγωδεί την συγκλονιστική και τραυματική εμπειρία της, όταν εχρησιμοποίησε το ανθρωποκτόνο χάπι της άμβλωσης…
- Απ' την αρχή του θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή!
- Απ' το θέρος ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές!
- Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξίδι!
- Θέρος, τρύγος, πόλεμος ....και στ' αλώνισμα χαρές!
- Θέρος, τρύγος, πόλεμος, στασιό δεν έχουν!
«Κύριε Παναγόπουλε, λένε ότι, την Κυριακή δεν πρέπει να γονατίζουμε στην Εκκλησία. Εγώ όμως όταν γονατίζω, κατανύσσομαι καλλίτερα. Γιατί να μην γονατίσω, τί κακό κάνω; Και εάν δεν γονατίσω στην Εκκλησία που ήλθα να προσευχηθώ, πότε θα γονατίσω;», ερώτησε κάποιος τον Λαϊκό Ιεροκήρυκα Δημήτριο Παναγόπουλο.
Και αυτός απάντησε ως εξής:
«Δεν είναι στο τί θα κάνεις. Η αμοιβή σου είναι στην υπακοή σου! Έχεις να κερδίσεις Θεία Χάρι, αν υπακούσεις! Εάν όμως κάνεις το θέλημά σου, δεν θα κερδίσεις τίποτε...
Η υπακοή, λοιπόν, είναι, να μην γονατίσεις!
Ο υψηλός αριθμός των εκτρώσεων
προκαλεί αγανάκτηση και οργή εις τον πατέρα Γερβάσιο, ο οποίος εργάζεται
ακούραστα γιά να ανυψώση την Κοινωνία, στα ύψη της ηθικής και Θρησκευτικής ζωής!
«Εγώ, παιδιά μου», έλεγε ο νέος αποστολικός πατήρ του Χριστού, «σήμερα είμαι και αύριο δεν θα είμαι. Αλλά να θυμηθήτε αυτό που θα σας ειπώ. Στην Ανθρωπότητα θα έλθουν πολλά δεινά. Αιτία των δεινών που υπάρχουν και αυτών που έρχονται, και μάλιστα του αίματος που χύνεται στους διαφόρους πολέμους, είναι οι εκτρώσεις... Τα έμβρυα αυτά, τα οποία δεν θεωρούν πολλοί ιατροί ότι είναι πλήρεις άνθρωποι, εκδικούνται…
Ερώτησε κάποιος τον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα Παΐσιε, πάντα ωφελεί η ασθένεια;».
Και ο Άγιος απάντησε:
«Ναι, πάντα, πολύ ωφελεί!
Οι ασθένειες βοηθούν τους ανθρώπους, να “εξιλεωθούν”, όταν δεν έχουν αρετές. Μεγάλο πράγμα η υγεία, αλλά και το καλό που προσφέρει η ασθένεια, η υγεία δεν μπορεί να το δώση!
Πνευματικό καλό!
Είναι πολύ μεγάλη ευεργεσία, πολύ μεγάλη!
Καθαρίζει τον άνθρωπο από την αμαρτία, και μερικές φορές του εξασφαλίζει και μισθό! Η ψυχή του ανθρώπου είναι σαν το χρυσάφι και η ασθένεια είναι σαν τη φωτιά που την καθαρίζει.
Βλέπεις, και ο Χριστός είπε στον Απόστολο Παύλο:
<<Τούτος ο υλικός κόσμος, είναι το Βασίλειο του Χρόνου, που τον κάνει ν΄ ανθίζει και να μαραίνεται αδιάκοπα… Η φθορά, είναι ο σκληρός νόμος που έβαλε απάνω του τούτος ο τύραννος… Μ΄ αυτή την άσπαστη αλυσίδα βαστά και τον άνθρωπο, σκλάβο-ανήμπορο, κάτω από τα πόδια του...
Μόνο μία ελπίδα υπάρχει γι΄ αυτόν, να γλυτώσει από την φθορά:
Ο Χριστός!
Ο Λυτρωτής!
Ο Καθαιρέτης της φθοράς!
Εκείνος που πάτησε τον θάνατο και που είπε:
«Οι Άγιοι πώς αγίασαν;;
Είχαν στραφή στον εαυτόν τους και έβλεπαν μόνο τα δικά τους πάθη! Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθειά! Έβλεπαν τον εαυτόν τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλλιτέρους από τον εαυτόν τους!
Μερικές φορές, ο παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, είχε ενοχλήσεις από τους δαίμονες.
Κάποτε, διηγείται ο ίδιος:
«Ενώ λειτουργούσα, ακούω έξω θορύβους. Βγαίνω, και τί να δω; Οι σατανάδες έκτιζαν… πολυκατοικία...! Άλλος κρατούσε μυστρί, άλλος φτυάρι... Τους σταύρωσα τότε, και όλοι εξαφανίσθηκαν!
Άλλοτε πάλι, ενώ λειτουργούσα τη νύκτα, μπήκαν στην Εκκλησία και άρχισαν ν' αναποδογυρίζουν τις καρέκλες. Ο αρχηγός τους, μάλιστα, μπήκε στο Ιερό, έκλεισε το παραθυράκι και μ’ έπιασε απ' το λαιμό να με πνίξει. Επικαλέσθηκα τότε τους Αγίους Ταξιάρχες, και αμέσως εχάθηκαν…»!
Οι δαίμονες, με παραχώρηση Θεού, μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία και βάζουν λογισμούς στους πιστούς. Μόλις όμως πουν οι ψάλτες το Χερουβικό και βγει ο Ιερέας γιά τη Μεγάλη Είσοδο, αμέσως φεύγουν!
Στην πόλη Θίσβη, κοντά στη Γαλιλαία, είχε γεννηθή ο ευσεβής Τωβίτ. Ήταν άνθρωπος πιστός στον Αληθινό Θεό των πατέρων του, και ζούσε σύμφωνα με το Θείο Θέλημα, με τις προσευχές και τις νηστείες του, μα κυρίως με τις ελεημοσύνες του! Με τη σύζυγό του Άννα, είχαν αποκτήσει έναν γιό, τον Τωβία.
Στη Νινευΐ, όπου τώρα πια κατοικούσαν, ο Βασιλιάς εκτίμησε τον εργατικό, έξυπνο και έντιμο Ισραηλίτη και του έδωσε μία σπουδαία θέση στην Βασιλική αυλή. Κέρδιζε τότε, πολλά χρήματα, ο Τωβίτ, και οι κρυφές του ελεημοσύνες γίνονταν όλο και πιό πολλές!!
Σ΄ ένα ταξίδι του στους Ράγους της Μηδίας συνάντησε τον συγγενή του, τον Γαβαήλ. Είχε μαζί του ο Τωβίτ πολλά χρήματα και σκέφθηκε ν’ αφήσει ένα μέρος απ΄ αυτά στον Γαβαήλ, να του τα φυλάξει. Του άφησε, λοιπόν, χρήματα που άξιζαν 10 χρυσά τάλαντα και μετά γύρισε πίσω στον τόπο του.
Ο Τωβίτ, συνέχισε τις προσευχές και τις ελεημοσύνες του και, επί πλέον, όταν άκουγε πως σκοτωνόταν κάποιος Εβραίος, πήγαινε και έπαιρνε το νεκρό σώμα και το έθαβε, σύμφωνα με τις εντολές της Θρησκείας του!
Περνούσε ο καιρός, και ο υιός του Τωβίας έγινε ολόκληρο παλικάρι, ενώ ο Τωβίτ γερνούσε, χωρίς όμως να πάψει να ελεεί, όσο μπορούσε πιά, μιάς και τα χρήματά του τελείωναν. Συνέχιζε, μάλιστα, να θάβει τους νεκρούς, ενώ οι άλλοι γύρω του τον κορόϊδευαν... Τα χρήματά του τελικά τελείωσαν, ενώ τον βρήκε και άλλο μεγαλύτερο κακό: Από κάποια ακαθαρσία πτηνού, ετυφλώθηκε…
<<Οι άνθρωποι, καταχρηστικώς λέγονται λογικοί. Δεν είναι λογικοί όσοι έμαθαν απλώς τα λόγια από τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν τη λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό, και αποφεύγουν τα πονηρά και βλαβερά στην ψυχή, τα δε αγαθά και ψυχωφελή, τα αποκτούν πρόθυμα με την μελέτη και τα εφαρμόζουν με πολλή ευχαριστία προς τον Θεόν! Αυτοί μόνοι πρέπει να λέγονται αληθινά λογικοί άνθρωποι!
Ο αληθινά λογικός άνθρωπος, ένα μόνο ζήλο έχει, να πείθεται και να αρέσει εις τον Θεόν των όλων! Σ’ αυτό και μόνον πρέπει να εκπαιδεύει την ψυχή του, ώστε να αρέσει εις τον Θεόν, ευχαριστώντας γιά την τόσο μεγάλη Του Πρόνοια και Ρύθμιση των όλων, οτιδήποτε και αν του συμβαίνει εις την ζωή του!
Έλεγε ο αββάς Ησαϊας ότι, ο άνθρωπος οφείλει τα παρακάτω:
Πάνω απ' όλα, να αποκτήσει πίστη στον Θεόν!
Να αναζητεί συνεχώς και με πόθο τον Θεόν!
Να επιδιώκει:
«Πριν από μισό αιώνα περίπου, ενώ ήμουν ακόμη παιδί, θυμάμαι ότι, άκουγα αρκετούς ηλικιωμένους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση, γιά τις μεγάλες καταστροφές που είχαν πλήξει την Ρωσία:
“Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεόν… Γι’ αυτό και συνέβη όλο αυτό…”.
Από τότε, έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια που εργάζομαι γιά την καταγραφή της ιστορίας της “Οκτωβριανής Επανάστασης” και όλα αυτά τα χρόνια έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία, έχω συγκεντρώσει εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες, και έχω ήδη συνεισφέρει οκτώ τόμους δικούς μου στην προσπάθεια της εκκαθάρισης από τα συντρίμμια που άφησε πίσω η αναταραχή.
Εκτός «των ασπόνδων (Δυτικών) φίλων» μας, και οι Σοβιετικοί, υπήρξαν βασικοί σύμμαχοι του Κεμαλικού εθνικισμού, από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του. Πιθανότατα, οι μπολσεβίκοι, να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την υποστήριξη του Παντουρκιστικού κινήματος, που δρούσε στη Ρωσία κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Οι Σοβιετικοί, λοιπόν, προμήθευσαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα και στρατιωτικούς συμβούλους...
Η τουρκική αντεπίθεση στο Μικρασιατικό μέτωπο κατά των Ελληνικών στρατευμάτων το 1921, οργανώθηκε από τον Μ. Φρούνζε, στρατιωτικό απεσταλμένο των Σοβιετικών. Κατά συνέπεια, η μαρτυρία του απεσταλμένου αυτού, έχει ιδιαίτερη αποδεικτική σημασία!
O Φρούνζε, έδωσε μία από τις ελάχιστες μαρτυρίες γιά τους ηττημένους Έλληνες:
Σπανία και καταπληκτική βιντεοσκόπησις, εις το αυθεντικόν σημείον ροής του Αγιάσματος του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου!
Ξεναγός, ο απλούς και ευλαβής π. Αρτέμιος!
Την βιντεοσκόπησιν, επραγματοποίησεν ο αείμνηστος π. Εφραίμ (Γεώργιος Μπουτσουρής), το 1994, και αξίζει όλοι να την παρακολουθήσωμε μετά πολλής προσοχής.
Έχομε πολλά να πληροφορηθώμεν, να διδαχθώμεν και (μετά βεβαιότητος) θα ευφραθώμεν, πρώτιστα πνευματικώς αλλά και αισθητικώς!!
Δρομοκήρυξ
Εκ του αρχείου, Γ&Β Μπουτσουρή.
