Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ, ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.

<<…όπως είναι φυσικό, η νοσταλγία των ανθρώπων τέτοιες χρονιάρες μέρες ταξιδεύει με το γρήγορο τρένο της φαντασίας σε χιονισμένα χωριουδάκια με ευτυχισμένα σπιτικά, με τ' αναμμένα τους τζάκια να σκορπούν σπιτίσια θαλπωρή, και τα γελαστά πρόσωπα των παιδιών, πίσω από τ' αχνισμένα τζάμια, ανακατεμένα με τα ροδοκόκκινα μάγουλα των χάρτινων αγγέλων που τα τριγυρίζουν. Και όλα να βλέπουν προς το καμπαναριό. Πότε θα σημάνει αξημέρωτα η καμπάνα γιά τη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία!

Φέτος, όμως, πάγωσε η θαλπωρή! Το τζάκι βράχηκε, και έσβησε από ένα βρώμικο χιόνι ματωμένο, που το κουβαλούν χαιρέκακα τα διαβολάκια της Κατοχής και της στέρησης. Κι ο κόσμος, παγωμένος και τρομαγμένος, βυθίστηκε σ' έναν συναισθηματικό λήθαργο. Στο σπίτι των Κατσωναίων τα παιδιά μαζεύονταν νωρίτερα τώρα γύρω από την σόμπα, και άρχιζαν να διηγούνται Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες. Μερικές αληθινές από την καλή εποχή, αλλά οι περισσότερες φανταστικές. Πολλά παραμύθια με Χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο, αλλά και τραγούδια. Κάμποσα βράδια, ευρισκόταν ανάμεσά τους κι ο Θεόφιλος (ορφανός, φίλος του Γιωργάκη). Απόψε, προπαραμονή των Χριστουγέννων, ο Γιωργάκης παρακαλούσε από νωρίς, ν' ακούσει να λένε γιά μιά ακόμη φορά «πώς γεννήθηκε ο Χριστός».  

Παρακάλια και προς τη μητέρα του:

«Πέστε μας απόψε το παραμύθι, που μας ετοιμάσατε γιά τα Χριστούγεννα».

«Μην είστε τόσο ανυπόμονοι! Όλα στον καιρό τους», απαντούσε η μητέρα.

«Πέστε το απόψε, καλέ μαμά», επέμενε ο Γιωργάκης.

«Απόψε, καλέ μαμά», επανέλαβε σιγανά χαμογελώντας και ο Θεόφιλος.

«Λοιπόν, αφού επιμένετε τόσο, θα σας το πω απόψε».

«Πολύ ωραία, μαμά», φώναξε ενθουσιασμένος ο Γιωργάκης.

«Πολύ ωραία, μαμά», επανέλαβε χαμογελώντας πάντα και ο Θεόφιλος.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!!