Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Η ΤΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!!!


Το παρακάτω, αποτελεί αφήγηση του πρ. Διευθυντού Δημοτικής Εκπαιδεύσεως κ.Μανώλη Καπετανάκη:

Θα σας αφηγηθώ μία εμπειρία την οποία έχω ακούσει και η οποία είναι πολύ ωφέλιμη και συνάμα σχετική με τις σημερινές ημέρες, όπου ο κόσμος έχει καταρρεύσει από το κύμα του Κορονοϊού και τους θανάτους που έχει προκαλέσει και προκαλεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

“Υπάρχει ένα Μοναστήρι, το οποίο ευρίσκεται στην Νότια Κρήτη, προς το Λιβυκό Πέλαγος, η Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγητρίας του Κουδουμά. Σ’ αυτό το Μοναστήρι πάλαι ποτέ έζησαν δύο περίφημοι ασκητές, ο γέρων Παρθένιος και ο γέρων Ευμένιος, οι οποίοι άφησαν μία θαυμαστή αγία βιωτή και αγιοκατατάχθησαν το 1983, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Σ’ αυτό το ίδιο Μοναστήρι έζησε, τα τελευταία χρόνια, ένας σπουδαίος γέρων ασκητής ο π.Αναστάσιος. Είχαμε την μεγάλη ευλογία μαζί με την σύζυγο μου Μαρία, να τον γνωρίζουμε από κοντά. Ήταν αγιασμένη μορφή και η Θεία Χάρις ξεχείλιζε στο πρόσωπο του και το διέκρινε ο καθένας που τον επλησίαζε, έστω και για πρώτη φορά.
Σ’ αυτόν τον γέροντα, είχε πάει ένας ρασοφόρος ο οποίος είχε «πέσει», απ’ ότι ο ίδιος, είχε ομολογήσει στα «έγκατα του Άδη» και ήθελε ένα χέρι βοηθείας για να ανορθωθή.
                    Πλησιάζει λοιπόν τον γέροντα Αναστάσιο και του λέει: «Γέροντα ευλόγησον».
«Ο Κύριος να σας ευλογεί πάτερ μου, τι συμβαίνει;» του απαντά ο γέροντας Αναστάσιος.
«Έχω πέσει στα έγκατα του Άδη και ήλθα να με βοηθήσετε» ανταπαντά ο ρασοφόρος.
«Σ’ εμένα τον αμαρτωλό, τον απαίδευτο, τον άξεστο… ήλθες για βοήθεια;;;» αποκρίνεται ο γέροντας Αναστάσιος.
Του λέγει τότε ο ρασοφόρος: «Αυτά τα οποία ισχυρίζεσαι, κράτα τα για τον εαυτό σου... Εάν δεν μου δώσεις χείρα βοηθείας να ανορθωθώ, εγώ δεν φεύγω από εδώ…»

«ΠΙΠΤ’ ΕΓΕΙΡΕ»!!!