<<…Και πρώτον
πρέπει, αδελφοί μου,
να προσέχετε εις
όλα τα νοήματα του Αγίου Ευαγγελίου, διότι
είναι όλα διαμάντια, θησαυρός, χαρά, ευφροσύνη, Ζωή Αιώνιος,
και ασφαλώς εδώ, εις τα Άχραντα Μυστήρια! Ας στοχασθώμεν, λοιπόν, τί έκαμε ο
Χριστός μας. Δεν εφύλαξε μίσος και έχθραν να μη μεταλάβη τον Ιούδαν τον εχθρόν
του, όπως εμετάλαβε και τους άλλους ένδεκα μαθητάς, τους φίλους Του τους
καλούς, έτσι και τον Ιούδαν, τον εχθρόν Του!
Ήτο ένας κληρικός ονομαζόμενος Σαπρίκιος. Ήτο και ένα άλλος ονομαζόμενος Νικηφόρος.
Αυτοί από επήρεια του διαβόλου και διάφορες κακές συγκυρίες εψυχράνθηκαν ο ένας προς τον άλλον και ενώ ήσαν φίλοι, εδημιούργησαν έχθρα μεταξύ τους.
Μίαν ημέραν στέλνει ο Bασιλεύς και παίρνει τον Σαπρίκιον και του λέγει:
“Να αρνηθής τον Χριστόν και να προσκυνήσης τα είδωλα”.
Λέγει τότε ο Σαπρίκιος:
