Κάποια χρονιά, τον μήνα Φεβρουάριο, είχαν πάει στην κορυφή του Άθωνος, ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, μαζί με τον συνασκητή του γέροντα Αρσένιο, γιά να προσευχηθούν και να κάνουν πολλές μετάνοιες, κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας τους. Και ενώ προσεύχονταν, άρχισε να χιονίζει. Έτσι εισήλθαν στο Ναό της Μεταμορφώσεως και συνέχισαν τον αγώνα τους.
Το χιόνι, όμως, άρχισε να πυκνώνει και το κρύο ήταν πολύ δυνατό...
Σε κάποια στιγμή, λέει ο γέροντας Ιωσήφ:
«Αρσένιε, πάμε να φύγουμε αμέσως, γιατί δεν θα αντέξουμε, εάν αποκλεισθούμε».
Με κίνδυνο της ζωής τους, λοιπόν, και μέσα από τα χιονισμένα μονοπάτια, κατέβηκαν μέχρι το Εκκλησάκι της Παναγίας και εισήλθαν μέσα. Κάθησαν στα στασίδια, γιά να ξεκουρασθούν και να ζεσταθούν, λέγοντας συνεχώς την ευχή:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!»!
Ξαφνικά, λέει ο γέροντας στον πατέρα Αρσένιο:
