Το καλλίτερο φάρμακο γιά την κάθε δοκιμασία μας, είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να την συγκρίνουμε με την δική μας δοκιμασία, γιά να διακρίνουμε την μεγάλη διαφορά και την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε ο Θεός και επέτρεψε μικρή δοκιμασία σ’ εμάς! Τότε, θα Τον ευχαριστήσουμε και παράλληλα θα πονέσουμε γιά τον άλλον που υποφέρει πιο πολύ και θα κάνουμε καρδιακή προσευχή να τον βοηθήση ο Θεός!
Μου έκοψαν λ.χ. το ένα πόδι, να πω:
«Δόξα Σοι ο Θεός, που έχω τουλάχιστον ένα πόδι. Του άλλου, του έκοψαν και τα δύο…».!
Και αν ακόμη μείνω ένα κούτσουρο, χωρίς χέρια και πόδια, πάλι να πω:
«Δόξα Σοι ο Θεός, που περπατούσα τόσα χρόνια, ενώ άλλοι γεννήθηκαν παράλυτοι…»!
Εγώ, από την στιγμή που άκουσα ότι ένας οικογενειάρχης έχει ένδεκα χρόνια αιμορραγία, είπα:
