Κάποια μοναχή μου έγραψε:
«Γέροντα, ακούμε ότι θα έλθουν οι Τούρκοι και δεν ξέρουμε τί να κάνουμε...».
«Α! Άκουσε, παιδάκι μου», της απάντησα. «Δεν έχεις υπακοή. Διότι αν είχες υπακοή, τότε θα έλεγες: “Τί με νοιάζει εμένα; Ό,τι μου πει η Γερόντισσα· ό,τι μου πει η Γερόντισσα”. Αυτό είναι η υπακοή! Αλλά, γιά να φοβάσαι, έχεις θέλημα μέσα σου...».
Ξέρετε πολύ καλά ότι, ο Γέροντάς μας, ο γέρο-Ιωσήφ, ήταν των άκρων ησυχαστής και της νοεράς προσευχής! Και όμως, δεν μας παρέδωσε ως πρώτο την ησυχία ή την νοερά προσευχή, αλλά μας παρέδωσε την υπακοή!
