Κάποιος αρχάριος μοναχός από την Θηβαΐδα, χωρίς να
συμβουλευθή κανέναν, έκανε υπερβολικές ασκήσεις. Γρήγορα όμως κυριεύθηκε από
λογισμούς υπερηφανείας. «Έφθασες σε μεγάλα μέτρα», σκεπτόταν, «που κανείς άλλος
δεν μπορεί να φθάσει σε τόσο λίγο χρόνο. Σου αξίζει να πάρεις το χάρισμα των θαυμάτων».
Παρακαλούσε λοιπόν στην προσευχή του τον Θεό, να
του δώσει αυτό το χάρισμα. Μία ημέρα σκέφθηκε να συμβουλευθή έναν Αναχωρητή
γείτονά του, πολύ διακριτικό και άγιο Γέροντα. Του φανέρωσε τις σκέψεις του και
τις προσευχές που έκανε, για να τον αξιώσει ο Θεός να κάνει θαύματα, και ζήτησε
την συμβουλή του.
