1. Όπως κάποιος, που θέλει
να βεβαιωθή γιά τη σωφροσύνη της γυναίκας του, πηγαίνει σ’ αυτήν νύχτα σαν
ξένος, και αν δει ότι τον διώχνει, χαίρεται που είναι απλησίαστη και την επιδοκιμάζει,
έτσι πρέπει και εμείς να είμασθε επιφυλακτικοί στις επισκέψεις των νοερών δυνάμεων.
Γιατί, όπως λέει ο Απόστολος, γνωρίζει ο σατανάς να μετασχηματίζεται σε φωτεινό
άγγελο γιά να εξαπατήσει... Αλλά, και όταν παρουσιασθή με «λαμπρή εμφάνιση», δεν
μπορεί να δώσει αγαθή ενέργεια παρά μόνο ταραχή, και από αυτό φανερώνεται το
ψεύτικο προσωπείο του. Δηλαδή, δεν μπορεί να δώσει, αγάπη στον Θεό ή στον
πλησίον, πραότητα, ταπείνωση, χαρά, ειρήνη, καθαρότητα λογισμών, μίσος κατά του
κοσμικού φρονήματος, ανάπαυση πνευματική, επιθυμία των Ουρανίων, και να καταστείλει τις ηδονές και
τα πάθη. Όλα αυτά τα καλά επιτυγχάνονται, μόνο όταν ενεργεί η Θεία Χάρις.
Αντίθετα, η έπαρση και η υψηλοφροσύνη είναι τα «χαρίσματα» του σατανά. Από την
ενέργεια λοιπόν θα καταλάβεις, αν το φως που έλαμψε στην ψυχή σου, είναι από τον
Θεό ή από τον σατανά. Έτσι και η ψυχή μπορεί, να διακρίνει τα χαρίσματα του
Αγίου Πνεύματος και τα φαντάσματα του σατανά, αν έχει δυνατή διάκριση!
