Κάποτε, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, καθώς
περιδιάβαινε την Αθήνα, βρέθηκε μπροστά σ' ένα Εκκλησάκι. Στην πόρτα της Εκκλησίας
καθόταν ένας ηλικιωμένος Ιερέας και «τραβούσε» το κομποσχοίνι του. Είχε καλή
μορφή και ο Παπαδιαμάντης, που τον απασχολούσε κάποιο πρόβλημα, θέλησε να εξομολογηθή.
Ο Ιερέας τον άκουσε γιά αρκετή ώρα, χωρίς να τον διακόψει, και στο τέλος του
είπε:
