1. Άγιος είναι εκείνος, που καθάρισε τελείως τον εσωτερικό του άνθρωπο! Κάποιος αδελφός, ενώ προσευχόταν μαζί με άλλους αδελφούς, αιχμαλωτίσθηκε από τη Θεία δύναμη, και με αρπαγή του νου του είδε την Άνω Ιερουσαλήμ και τα εκεί Φωτεινά Κατοικητήρια και Φως άπειρο και ανέκφραστο, και άκουσε φωνή, ότι αυτός είναι ο Τόπος της Αναπαύσεως των δικαίων! Μετά από αυτό, υπερηφανεύθηκε και, νομίζοντας τον εαυτό του σπουδαίο, έπεσε σε βάθος αμαρτιών και κυριεύθηκε από πολλά κακά. Αν λοιπόν αυτός έπαθε τέτοια, πώς είναι δυνατόν ο καθένας να λέει, «αφού νηστεύω και ζω σαν ξένος και δίνω ελεημοσύνη και έχω φυλαχθή από πορνεία, κλοπή και τα όμοια, άραγε είμαι άγιος»; Διότι, τελειότητα δεν είναι μόνον η αποχή από τα φανερά κακά, αλλά κυρίως η κάθαρση της διανοίας!