1. Ας προσπαθήσωμε με πόθο, να πιούμε το πνευματικό και Θεϊκό κρασί, και να μεθύσωμε με νηφάλια μέθη, ώστε, όπως εκείνοι που πίνουν πολύ κρασί και λένε ύστερα πολλά λόγια, έτσι και εμείς, αφού πιούμε χορταστικά από το πνευματικό αυτό κρασί, να διηγούμεθα τα Θεία Μυστήρια! «Καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον» (Ψαλμ.ΚΒ΄5')!!!
2. Πτωχή «τω πνεύματι», είναι εκείνη η ψυχή, που γνωρίζει καλά τα τραύματά της και το σκοτάδι των παθών που την περικυκλώνει, και ζητάει συνεχώς τη λύτρωση από τον Κύριο. Διότι, επειδή δεν ευχαριστείται στα τραύματα και τους μώλωπες των παθών της και δεν δικαιολογεί τα σφάλματά της, ο Κύριος έρχεται και τη γιατρεύει και της αποκαθιστά το κάλλος της! Αυτή η ψυχή είναι μακάρια! Αλλοίμονο, όμως, σε εκείνη την ψυχή που δεν έχει συναίσθηση των τραυμάτων της... Αυτή την ψυχή, ο Αγαθός Ιατρός, δεν την θεραπεύει, διότι δεν Τον αναζητά, νομίζοντας ότι είναι υγιής. Λέει, λοιπόν, ο Κύριος: «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες » (Λουκ.Ε΄31΄)!!!