Είς εκ των πατέρων της ερήμου, εδιηγήθη την εξής ωφέλιμον ιστορίαν:
«Κάποτε εις την Θεσσαλονίκην υπήρχεν ένα ασκητήριον παρθένων.
Μία Μοναχή, λοιπόν, από ενέργεια του πειρασμού έφυγεν από το Μοναστήρι και περιέπεσεν εις την πορνείαν. Εις αυτήν την βδελυράν αμαρτίαν της πορνείας παρέμεινεν αρκετόν χρόνον. Μετά ταύτα, διά της συνεργείας του Φιλανθρώπου Θεού, μετενόησε και επέστρεψεν εις το Μοναστήρι της.
Πριν όμως προλάβη να εισέλθη, απέθανε πρό του πυλώνος!
Εν τω μεταξύ απεκαλύφθη εις ένα άγιον άνθρωπον ο θάνατός της.
Κατά την αποκαλυπτικήν αυτήν οπτασίαν, μεταξύ άλλων, είδε τους Αγίους Αγγέλους, που ήλθον να παραλάβουν την ψυχήν της, και τους δαίμονας οπίσω αυτής.
Και οι μεν Άγιοι Αγγελοι έλεγον:
“Αυτή ήλθε μετανοημένη και επομένως η ψυχή της ανήκει εις ημάς”!
Οι δε δαίμονες απαντούσαν:
“Τόσον χρόνον δουλεύει εις ημάς και ως εκ τούτου είναι ιδική μας. Άλλωστε ούτε καν επρόλαβε να εισέλθη εις το Μοναστήρι. Πώς λοιπόν λέγετε, ότι μετενόησεν;”.
Οι Άγγελοι όμως τους απεστόμωσαν λέγοντες, ότι:
“Aπό την στιγμήν, που ο Παντογνώστης Θεός είδεν ότι, η πρόθεσις της έκλινε προς την μετάνοιαν, εδέχθη ευχαρίστως την μετάνοιάν της, και την εδικαίωσε! Και της μεν μετανοίας ήτο κυρία η ιδία!! Η πραγματοποίησις όμως του ιερού σκοπού της ανήκε εις τον Δεσπότην Χριστόν”!!
Κατόπιν των λόγων αυτών κατησχύνθησαν οι δαίμονες και ανεχώρησαν, και την ψυχήν έλαβαν οι Άγιοι Άγγελοι!»!!!
Ευεργετινός
