Ο αββάς Αμώης, έκανε πολύ καιρό κατάκοιτος από βασανιστική ασθένεια.
Στο διάστημα αυτό δεν άφησε, ούτε μία φορά, το βλέμμα του να πέση στο διπλανό κελλί, όπου ο υποτακτικός του φύλαγε τα λίγα τρόφιμα, που οι αδελφοί τού επήγαιναν με αγάπη.
Όταν ο υποτακτικός του, τού έφερνε το φαγητό, ο αββάς ασφάλιζε τα μάτια του, γιά να μην ιδή τί ήτο! Έτσι προεφύλαττε τον εαυτό του από το πάθος της λαιμαργίας!
Ποτέ δεν εζήτησε να φάγη κάτι που επιθυμούσε! Δεχόταν με ευχαρίστησι, ό,τι του έδιδε ο υποτακτικός του, ακόμη και εκείνα που δεν του έκαμναν καμμία όρεξι να δοκιμάση!!!
Γεροντικόν.
