«Εάν ένας άνθρωπος έχει αγαθή προαίρεση, αλλά δεν βοηθήθηκε από μικρός, δεν είναι κολακεία να του πεις τα καλά που βλέπεις σ’ αυτόν, διότι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, βοηθιέται και αλλοιώνεται, επειδή δικαιούται και την Θεία Βοήθεια!
Είπα σε κάποιον:
“Eσύ είσαι καλός. Δεν ταιριάζουν σ’ εσένα αυτά που κάνεις...”.
Του το είπα αυτό, διότι είδα το καλό του χωράφι και τον κακό σπόρο που είχε ρίξει. Είδα ότι, εσωτερικά ήταν καλός και ό,τι κακό έκανε, ήταν εξωτερικό. Δεν του είπα: “Είσαι καλός”, γιά να τον κολακέψω, αλλά γιά να τον βοηθήσω, να του κινήσω το φιλότιμο.
Μερικοί έχουν το εξής τυπικό: Έχει, δεν έχει ο άλλος κάποιο χάρισμα, του λένε: “Δεν έχεις χάρισμα”, δήθεν γιά να μην υπερηφανευθή και βλαφθή. Ένα ισοπέδωμα δηλαδή...
Όταν όμως απελπίζεται ο άλλος γιά το κακό που κάνει, απελπίζεται και γιά το καλό που έχει…, τότε, πώς θα ξεθαρρέψει, γιά να αγωνισθή με προθυμία;; Ενώ, εάν του πεις τα καλά που έχει και του καλλιεργήσεις το φιλότιμο και την αρχοντιά, βοηθιέται, αναπτύσσεται και προχωράει!»!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
