Εκεί, στην ενορία του, σε ένα στενό δρομάκι, εκρύπτετο ένας λεπρός. Του είχαν φαγωθή τα χείλη, από την φοβερή ασθένεια. Πήγε μία φορά ο πατήρ Νικόλαος Πλανάς να τον κοινωνήσει, αλλά το κατεστραμμένο στόμα του, δεν μπόρεσε να παραλάβει το Άγιο Σώμα του Κυρίου και παρέπεσε λίγο πιό πλάϊ από το στόμα. Χωρίς κανένα, μα κανένα δισταγμό, ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς, έσκυψε και με το στόμα του πήρε τον Θείο Μαργαρίτη, που είχε πέσει και τον κατέλυσε!
Όσο για τον ασθενή αυτόν, τον ανακάλυψε η Αστυνομία και τον έστειλε στο λεπροκομείο μαζί με την κόρη του, η οποία και αυτή είχε μολυνθή από την λέπρα και της είχαν φαγωθή τα δάκτυλα.
Από την Θεία Κοινωνία, βεβαίως, που κατέλυσε, από το στόμα του λεπρού, ο παπά-Νικόλας, δεν έπαθε τίποτε!!
Πηγή:«Άγιος παπά-Νικόλας Πλανάς. Ο Απλοϊκός ποιμήν των απλών προβάτων» Εκδ.Οίκος «Αστήρ».
