Άλλοτε πάλι όταν έπεσε μεγάλη ανομβρία και στέγνωσαν όλες οι
στέρνες της ερήμου, μαζεύτηκε ένα μεγάλο κοπάδι από άγρια γίδια όπου
τριγυρνούσαν στα μέρη στην τοποθεσία «Αρσελάου», βαθιά στην έρημο του Σινά, αναζητώντας
λίγο νερό να πιούν, αλλά δεν εύρισκαν πουθενά. Ήταν μήνας Αύγουστος και καθώς
έμελλαν να χαθούν από την δίψα, όλα αυτά τα γίδια ανεβαίνουν στην πιο ακραία
και ψιλή βουνοκορφή των βράχων της ερήμου, και εκεί ατενίζοντας τον ουρανό, όλα
εκείνα τα ζώα άρχισαν να βελάζουν και να κραυγάζουν σαν να βοούν προς
τον Κτίστη της δόξης. Και δεν κουνήθηκαν από εκείνο τον τόπο λένε, ώσπου σε
λίγο ήλθε μεγάλη βροχή από τον ουρανό και μάλιστα σε εκείνη την βουνοκορφή
μονάχα. Και έτσι όλα εκείνα τα γίδια ήπιαν, σύμφωνα με την προφητική φωνή που
λέει για τον Θεό «Εκείνος δίνει στα ζώα την τροφή τους, καθώς και στα μικρά
πουλιά των κοράκων που τον επικαλούνται με τις φωνές τους».
