«Διεπίστωσα ότι, εάν η Χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο, τα λόγια, όσα και αν του ομιλήσεις, δεν προσφέρουν καμμία ωφέλεια... Προς στιγμήν τα ακούει και την άλλη στρέφει, πάλι αιχμάλωτος, στα ίδια... Εάν, όμως, ευθύς, μαζί με τον λόγο, ενεργήσει και η Χάρις, τότε γίνεται εκείνη την ώρα αλλοίωση, με την αγαθή προαίρεση του ανθρώπου! Και αλλάζει θαυμαστώς η ζωή του, από την ώρα εκείνη!
Αυτό συμβαίνει, σε όσους δεν σκλήρυναν την ακοή και την συνείδηση μέσα τους. Όσοι, όμως, παρακούουν και εμμένουν στα θελήματά τους, ημερονύχτια να τους ομιλείς, από την σοφία των Πατέρων και θαύματα μπροστά τους να κάνεις, ούτε ρανίδα ωφελείας θα λάβουν... Μόνο θέλουν να έρχωνται να μιλούν, να περάσει η ώρα τους, χάριν της ακηδίας...»!!
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1897-1959)
