Είπε κάποιος στον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα Παΐσιε, οι άνθρωποι σήμερα δεν ευλαβούνται τους Αγίους όπως παλαιά».
Και ο Άγιος γέροντας απήντησε:
«Παλαιά, και αυτοί που έλεγαν ότι είναι άπιστοι, είχαν μέσα τους Θεό.
Θυμάμαι, την εποχή που ήταν οι Ιταλοί στην Κόνιτσα, πήρε φωτιά το δάσος και διαδόθηκε ότι, την είχαν βάλει οι Ιταλοί, γιά να πάνε οι Κονιτσιώτες να την σβήσουν και να τους συλλάβουν. Όταν το άκουσαν αυτό οι Κονιτσιώτες, σκορπίσθηκαν και άφησαν το δάσος να καίγεται... Οι Ιταλοί, τότε, πήγαν και βρήκαν τον πρόεδρο, ο οποίος ήταν άπιστος, και του είπαν:
“Πού είναι οι άνθρωποι;”.
“Στις δουλειές τους”, απάντησε εκείνος.
“Και γιατί δεν πήγαν να σβήσουν την φωτιά;”, τον ερώτησαν.
“Α, εμείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις”, τους λέει, “έχουμε τον Άγιο Νικόλαο!”!
( Η Μητρόπολη της Κόνιτσας τιμάται στην μνήμη του Αγίου Νικολάου ).
Εκείνη την στιγμή, λοιπόν, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχε κανένα σύννεφο στον Ουρανό, μαζεύθηκαν σύννεφα και άρχισε να βρέχη καταρρακτωδώς!!! Όταν είδαν το θαύμα αυτό οι Ιταλοί, φοβήθηκαν!!
Πηγή: Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.
Έκδοση Ι. Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος
