Ερώτησε κάποιος τον Όσιο Παΐσιο:
«Γέροντα Παΐσιε, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;».
Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:
«Εξαρτάται, από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες.
Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, τα βάζουν με τον τον Θεόν, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες.
Λένε νευριασμένοι ή με βαρυγκώμια:
“Γιατί να το πάθω εγώ αυτό;” ή, “να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Γιατί να επιτρέπει τέτοιες αδικίες ο Θεός;”.
Δεν λένε “ήμαρτον”, αλλά βασανίζονται.
Ενώ οι φιλότιμοι λένε:
“Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεόν. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε”. Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην Eκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν!
Πολλές φορές, μάλιστα, ο Θεός, τους πολύ σκληρούς, τους οδηγεί, κάποια στιγμή, μέσα από μία δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται μέσα από τον πόνο που νοιώθουν, γιά όσα έκαναν!»!!
