Έφεραν κάποια δαιμονισμένη κυρία, στον Όσιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, και αυτή είπε στον Άγιο γέροντα:
«Όταν ήμουν 13 χρονών, έβοσκα τα γελάδια σε μία ρεματιά και εκεί βλαστήμησα τον Χριστό και τον Αντίχριστο και δαιμονίσθηκα… Τότε, μπήκε μέσα μου ο δαίμονας... Από τότε δεν είμαι καλά... Παντρεύθηκα και με πήγε ο άντρας μου στην Αγγλία, στην Γερμανία, σε όλους τους γιατρούς. Οι γιατροί δεν βρήκαν τίποτε. Δεν ξέρουν ότι έχω δαίμονα. Τώρα, με έφεραν και σε εσένα».
Και ο Όσιος Ιάκωβος απάντησε στην δαιμονισμένη γυναίκα:
«Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία!».
Και τότε αντέδρασε και φώναξε το δαιμόνιο, που είχε μέσα της:
«Εσύ δεν τα λες καλά. Εκείνος ο άλλος ο παπάς (ένας άλλος ιερέας που είχαν πάει πρωτύτερα) τα λέει καλλίτερα. Μόνο μεταλαβιά (Θεία Κοινωνία)… Δεν χρειάζονται διαβάσματα...».
Και είπε ο Άγιος:
"Είδατε, αδελφοί μου, πως δεν την θέλει την εξομολόγηση ο διάβολος και ότι η Θεία Κοινωνία δίχως εξομολόγηση, δεν ωφελεί σε τίποτε;;;
Χωρίς εξομολόγηση, κοινωνάμε, αλλά στην πραγματικότητα δεν Κοινωνάμε...»!!!
Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης (1920-1991)
