Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

 

<<Φυσικά, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν, δυστυχώς, θορυβώδη μέσα ακόμη και γιά μικρές εξυπηρετήσεις, αν βρεθή κανείς γιά ένα διάστημα κάπου που έχει φασαρία, θα πρέπει να καλλιεργήσει καλούς λογισμούς. Δεν μπορείς να πεις, «μη χρησιμοποιείς αυτό, μη χρησιμοποιείς εκείνο, γιατί κάνει θόρυβο», αλλά να φέρνεις αμέσως καλό λογισμό. Π.χ. ακούς ψεκαστήρα και νομίζεις περνά ελικόπτερο. Να σκεφθής: “Μπορεί να ήταν αυτήν την ώρα μία αδελφή άρρωστη βαρειά και να ερχόταν ένα ελικόπτερο να την πάρει γιά το Νοσοκομείο. Τι στενοχώρια θα είχα τότε; Δόξα τω Θεώ, είμασθε όλες καλά”! Εδώ χρειάζεται το μυαλό και η εξυπνάδα, η τέχνη να φέρεις καλό λογισμό. Ακούς π.χ. τον θόρυβο της μπετονιέρας, του αναβατόρ κ.λπ. Να πεις: “Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται βομβαρδισμός, δεν γκρεμίζονται σπίτια. Οι άνθρωποι έχουν ειρήνη και χτίζουν σπίτια”!

“Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα;”, ερωτά τον Γέροντα κάποιος.

Χαλασμένα τα νεύρα; Τί θα πει αυτό; Μήπως είναι χαλασμένος ο λογισμός; Το πιο καλό απ’ όλα είναι ο καλός λογισμός. Κάποιος κοσμικός είχε φτιάξει σπίτι σ’ ένα ήσυχο μέρος. Αργότερα, από την μία μεριά έγινε γκαράζ, από την άλλη δρόμος και από την άλλη ένα κοσμικό κέντρο. Μέχρι τα μεσάνυχτα νταούλια. Δεν μπορούσε ο καϋμένος να κοιμηθή, έβαζε ωτασπίδες στ’ αυτιά, άρχισε να παίρνει και χάπια. Κόντευε να τρελλαθή. Ήλθε και με βρήκε και μου λέει:

“Γέροντα, αυτό και αυτό, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να φτιάξω άλλο σπίτι”.

«Να βάλεις καλό λογισμό», του λέω. «Να σκέφτεσαι, αν γινόταν πόλεμος και στο γκαράζ έφτιαχναν τα τανκς, δίπλα ήταν Νοσοκομείο και έφερναν τα ασθενοφόρα τους τραυματίες και εσένα σου έλεγαν: “Κάθισε εδώ. Σου εξασφαλίζουμε την ζωή, δεν θα σε πειράξουμε. Μπορείς να βγαίνεις από το σπίτι σου ελεύθερα μόνο στην ακτίνα που είναι κτισμένα αυτά, γιατί εκεί δεν θα πέσει σφαίρα” ή “Να μείνεις στο σπίτι σου και δεν θα σε ενοχλήσει κανείς”, μικρό πράγμα θα ήταν αυτό; Δεν θα το θεωρούσες ευλογία; Γιʹ αυτό τώρα να πεις: “Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται πόλεμος, ο κόσμος είναι καλά και κάνει τις δουλειές του. Στο γκαράζ αντί τανκς φτιάχνουν τα αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι. Δόξα σοι ο Θεός, δεν υπάρχει Νοσοκομείο, τραυματίες κ.λπ. Δεν περνούν τανκς, αυτοκίνητα περνούν και οι άνθρωποι τρέχουν στις δουλειές τους”. Αν φέρεις έτσι καλό λογισμό, θα έλθη η δοξολογία μετά».

Κατάλαβε ο καϋμένος ότι, όλη η βάση είναι σωστή αντιμετώπιση και έφυγε αναπαυμένος. Τα αντιμετώπισε σιγά‐σιγά με καλούς λογισμούς, πέταξε και τα χάπια και κοιμόταν χωρίς δυσκολία. Βλέπεις με έναν καλό λογισμό, πώς τακτοποιείται κανείς;

Μία φορά ταξίδευα με το λεωφορείο και ο εισπράκτορας έβαλε το ράδιο δυνατά. Μερικοί νεαροί που θρήσκευαν, είπαν ότι είναι και ένας μοναχός και του έκαναν επανειλημμένως νόημα να το κλείσει. Μία‐δύο, τίποτε αυτός, το έβαλε πιο δυνατά. “Αφήστε τον, τους είπα, δεν πειράζει, μου κάνει ισοκράτημα στην ψαλμωδία μου”. Με τον λογισμό μου έλεγα: “Αν, Θεός φυλάξοι, γινόταν ένα ατύχημα λίγο πιο πέρα και αναγκάζονταν να βάλουν στο δικό μας αυτοκίνητο ανθρώπους σακατεμένους, άλλος να είναι με σπασμένο πόδι, άλλος με σπασμένο κεφάλι, πώς θα άντεχα αυτήν την σκηνή; Δόξα σοι ο Θεός, οι άνθρωποι είναι καλά και τραγουδούν κιόλας!”. Έτσι ταξίδευα μία χαρά ψάλλοντας!!

Να σας πω και άλλο παράδειγμα, γιά να δείτε πως τακτοποιείται κανείς σ’ όλες τις περιπτώσεις με έναν καλό λογισμό: Ήμουν στα Ιεροσόλυμα με κάποιον γνωστό. Εκεί είχαν μία εορτή. Εόρταζαν και φώναζαν συνέχεια “α λάλα...αχ” Χαλασμός γινόταν! “Εν αλαλαγμώ... και εν κυμβάλοις αλαλαγμού”! Δεν καταλάβαινες τί έλεγαν! Όλη νύχτα εφώναζαν. Ο γνωστός μου νευρίασε, βγήκε στο παράθυρο, δεν έκλεισε μάτι. Εγώ με έναν καλό λογισμό που έβαλα, κοιμήθηκα σαν το πουλάκι. Θυμήθηκα την Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και ένιωθα μία συγκίνηση…

Έτσι και εσείς, πάντα με καλούς λογισμούς όλα να τα αντιμετωπίζετε. Χτύπησε π.χ. μία πόρτα; Να πείτε: “Αν, Θεός φυλάξοι, πάθαινε κάτι μία αδελφή, χτυπούσε και έσπαζε το πόδι της, θα κοιμόμουν εγώ; Τώρα χτύπησε η πόρτα, θα είχε κάποια δουλειά η αδελφή”. Αν, όμως, μία αρχίσει να κατακρίνει και πει: “Χτύπησε την πόρτα, απρόσεκτη είναι… Τι κατάσταση είναι αυτή…”, πού να ησυχάσει μετά; Από την στιγμή που θα βάλει τέτοιους λογισμούς, μετά το ταγκαλάκι θα την αναστατώσει… Ή μπορεί να ακούει μία αδελφή την νύχτα τα ξυπνητήρια που χτυπάνε. Χτύπησε λ.χ. το ένα μία φορά, μετά από λίγο ξαναχτυπάει το ίδιο. Αν σκεφθή: “Αυτή η ψυχή ήταν κατάκοπη, δεν μπόρεσε να σηκωθή. Καλλίτερα να ξεκουραζόταν μισή ώρα παραπάνω και μετά να έκανε τα πνευματικά της”, δεν θα ανησυχήσει ούτε θα στενοχωρηθή που ξύπνησε. Αν όμως σκεφθή τον εαυτό της, που ξύπνησε από τα ρολόγια, μπορεί να πει: “Τί γίνεται εδώ; Δεν μπορεί να ησυχάσει κανείς λίγο…”.

Γιʹ αυτό, όσο βοηθάει ένας καλός λογισμός, δεν βοηθάει καμμιά άλλη άσκηση.>>!!

 

Πηγή: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου - ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη».