«Η προθυμία και η τελεία υπακοή, ωδήγησαν τον παπά-Χαράλαμπο σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις! Καθώς ο ίδιος ωμολογούσε στα τέκνα Του, πολλάκις το πνεύμα Του αρπαζόταν σε προσευχή και θεωρία!
Εσταματούσε ο νους Του και εκστατικός έβλεπε, απολάμβανε, εθαύμαζε!
Κάποτε, καθώς προσευχόταν “εξήλθε” από τον εαυτό Του, έφυγε από την σφαίρα της γης και από εκεί ψηλά έβλεπε πλήθος ουράνια σώματα και την γη σαν μία σφαίρα όπως την περιγράφουν οι επιστήμονες!
«Ω!», έλεγε. «Τί μεγαλεία! Ως θαυμαστά τα Έργα Σου Κύριε!»!
Άλλοτε πάλι ενώ προσευχόταν, είδε ζωντανά μπροστά Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό να τον ευλογή!
Είπε μάλιστα:
«Πρόλαβα να ρίξω μία ματιά!
Ήταν Γυμνός, με τρύπια Πόδια και Χέρια, Ξυπόλυτος και με τρύπα στα Πλευρά!!!
Δεν άντεξα!
Έπεσα πρηνής κάτω και ώρες ολόκληρες έκλαιγα με λυγμούς!
Ω! Κύριε! Εσύ ο Αληθινός Θεός, τόσο πολύ γιά εμάς ταπεινώθηκες, τόσα έπαθες γιά εμάς τους αχαρίστους!
Γιά πολλούς μήνες, ζούσα με συνεχή δάκρυα και ανεξάλειπτη, μέχρι σήμερα, εκείνη την μνήμη!»!!!
