«Ήθελα ακόμα Χριστιανοί μου, να είμαι πάντοτε μαζί σας, να σας λέγω πότε το ένα, πότε το άλλο, μα τι να κάμω, οπού είναι χιλιάδες Χώρες, οπού δεν ήκουσαν λόγον Θεού ποτέ και με περιμένουν;; Διά τούτο σας παρακαλώ, άγιοι Ιερείς, και σας παραγγέλνω, να φροντίσητε διά τους κοσμικούς πώς να σωθήτε και εκείνοι και σεις. Ομοίως πάλιν οι κοσμικοί να τιμάτε τους Ιερείς σας· και αν τύχη ένας Ιερεύς και ένας Βασιλεύς, τον Ιερέα να προτιμήσης και αν τύχη ένας Ιερεύς και ένας Άγγελος, τον Ιερέα να προτιμήσης, διότι ο Ιερεύς είναι ανώτερος από τους Αγγέλους! Ο δε Ιερεύς οπού θέλει το καλόν του, να διαβάση τον Νόμον, να καταλάβη το χρέος του. Διά τους αγίους Ιερείς δεν έχω να σας πω τίποτε. Εγώ έχω χρέος όταν απαντήσω Ιερέα να σκύψω να του φιλήσω τα χέρια και να τον παρακαλέσω να παρακαλεί τον Θεόν δια τας αμαρτίας μου. Διότι, όλος ο κόσμος να παρακάλεση τον Θεόν δεν δύναται να τελειώσουν τα Άχραντα Μυστήρια!! Ένας Ιερεύς, έστω και αμαρτωλός, δύναται με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος να τα τελείωση!!
Λέγω μόνον ότι, όστις θέλει να γίνη Ιερεύς, πρέπει να είναι καθαρός ως Άγγελος· να ηξεύρη γράμματα· να εξηγή το Άγιον Ευαγγέλιον. Και όταν γίνη 30 χρονών και τον παρακαλέσουν οι κοσμικοί και ο Δεσπότης, τότε να γίνεται Ιερεύς, χωρίς να δώση χρήματα. Και να κατοική πλησίον εις την Εκκλησίαν, όποιαν ώραν τον ζητήσουν οι κοσμικοί, να τον ευρίσκουν. Να στοχάζεται: Ποίος είναι μαλωμένος με την γυναίκα του. Ποίος αδελφός με τον αδελφόν του. Ποίος γείτονας με τον γείτονά του. Να τους φέρη εις αγάπην, και να θυσιάζεται διά το ποίμνιόν του. Και όταν λειτουργή και τελειώνη το Ευαγγέλιον, να το εξηγή εις τους Χριστιανούς, τί παραγγέλλει ο Χριστός να κάμνουν. Και να στοχάζεται ότι, οι φούντες, οπού είναι εις το πετραχήλι, σημαίνουν τας ψυχάς των Χριστιανών· και αν χαθή μία ψυχή, έχει να δώση λόγον εν ημέρα Κρίσεως. Και να στοχάζεται ότι, το φαιλόνι οπού φορεί και δεν έχει μανίκια, φανερώνει πως ο Ιερεύς δεν πρέπει να έχη χέρια, να ανακατώνεται εις τα κοσμικά πράγματα, αλλά να έχη πάντοτε τον νουν του εις τον Ουρανόν! Και όταν μαζεύη το φαιλόνιον και γίνεται ωσάν δύο πτέρυγες, φανερώνει πως αν κάμνη καλά έργα, ωσάν Άγγελος θα πετάξη να υπάγη εις τον Παράδεισον. Αν δε είναι ανάξιος, αγράμματος, μολυσμένος με αμαρτίας, και δίδει γρόσια, και βάνει μεσίτας να γίνη Ιερεύς, τότε με αυτά αγοράζει την κόλασιν…»!!
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
