«Όταν όλα τα δυσάρεστα τα αποδεχόμασθε με προθυμία και συντετριμμένη καρδιά, τότε σιγά-σιγά γινόμασθε πραγματικά πνευματικά ελεύθεροι»!!!
Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος (523-606).
Όντως, αυτό που χρειαζόμασθε όλοι μας για να αντιμετωπίσωμε τις θλίψεις και τις δυσκολίες της παρούσης ζωής, είναι η υπομονή, που αποτελεί το γνησιότερο παιδί της ταπεινοφροσύνης!!
Με την υπομονή, ο άνθρωπος του Θεού, δυναμώνει πνευματικά και αρχίζει μέσα του να καλλιεργείται και να αναθάλλει το δένδρο της αρετής, επειδή η υπομονετική εργασία δυναμώνει τις ρίζες του και έτσι καθίσταται γερό, χυμώδες, πολύκαρπο και καλλίκαρπο!!
