Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΓΟΝΕΩΝ.

 

        Μία μητέρα πήγε το παιδάκι της να εξομολογηθή, όταν αυτό ήταν στο δημοτικό, σκεπτόμενη ότι:
        «Θα το πάω τώρα, από μικρό, να το ‘χω σίγουρο, ότι θα είναι προσεκτικό, ότι θα το φυλάξει ο Θεός και θα είναι στο δρόμο Του».
        Έτσι σκεπτόταν... Ήταν στην Τετάρτη Δημοτικού το παιδί της. Έφθασαν στον Ναό και λέει η μητέρα στον πνευματικό:
        «Πάτερ, σας φέρνω το παιδάκι μου μικρό-μικρό, να το βάλουμε στο δρόμο του Θεού».
        Και απαντά ο πνευματικός:
        «Άργησες πολύ να φέρεις το παιδί σου»!
        Ξαφνιασμένη η μητέρα λέει στον πνευματικό:

        «Πάτερ, τώρα το παιδί μου καταλαβαίνει μερικά πράγματα… Όταν ήταν μικρό, δεν το έφερνα, διότι τί αμαρτίες να έχει ένα μικρό παιδί;»
        Και της ανταπάντησε ο Ιερέας: 

        «Δεν εννοώ αυτό. Δεν αναφέρομαι στο παιδί. Λέγοντας πως άργησες να φέρεις το παιδί σου, εννοώ ότι έπρεπε, πριν από το παιδί σου, να έχεις φέρει τον εαυτό σου! Και δεν αναφέρομαι στο τώρα, στα τωρινά σου χρόνια. Πού ήσουν τόσα χρόνια εσύ; Δεν σε ήξερα, όταν ήσουν είκοσι χρονών. Δεν σε ήξερα όταν ήσουν δεκαπέντε. Δεν σε ήξερα, όταν ήσουν εσύ στην Τετάρτη Δημοτικού. Εσύ, που ήσουν όταν πήγαινες στο Δημοτικό Σχολείο;
        Το τι είναι το παιδί σου τώρα, εξαρτάται και από το τι ήσουν εσύ τότε. Εξαρτάται από το πώς μεγάλωσες εσύ. Έπρεπε να έλθης εσύ από τότε, πριν γεννηθή το παιδί σου, γιατί ήδη του ετοίμαζες από εκείνη την στιγμή όχι μόνο τα γονίδια που πήρε από σένα, αλλά και τις ψυχικές υποδομές και τον χαρακτήρα του. Διότι, από σένα και τον πατέρα του, δεν πήρε μόνο το χρώμα των ματιών, των μαλλιών, το ύψος, την μορφή του προσώπου, το σχήμα του κορμιού και όλο το παρουσιαστικό του. Πήρε και τον ψυχικό σας κόσμο, τον εσωτερικό σας, την Χάρη που σκόρπαγαν οι ψυχές σας. Την Χάρη που είχατε ή που δεν είχατε»!!

        Πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε ως γονείς…