Κυριακή 30 Αυγούστου 2020

ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΟΣ!!!

 

        Παρακάλεσε τον Θεόν ένας ενάρετος και διακριτικός γέροντας, να του αποκαλύψει σε ποιό μέτρο πνευματικότητος και αρετής είχε φθάσει. Και ο Θεός του αποκάλυψε ότι στο τάδε κοινόβιο-Μοναστήρι ευρίσκεται ένας αδελφός πολύ καλλίτερος πνευματικά από τον ίδιο. Ο γέροντας, αμέσως, σηκώθηκε και πήγε σ’ αυτό το Μοναστήρι. Εκεί τον συνάντησε με χαρά ο ηγούμενος του Μοναστηριού.

          Ο γέροντας τότε, ζήτησε από τον ηγούμενο να δει όλους τους αδελφούς της Μονής.

          Έδωσε τότε εντολή ο ηγούμενος και ήλθαν όλοι. Εκείνος, όμως, που αναζητούσε ο γέροντας δεν ήλθε, οπότε είπε ο γέροντας στον ηγούμενο:

          «Άλλος αδελφός δεν υπάρχει;».

          Του απάντησαν οι αδελφοί πως υπάρχει άλλος ένας, αλλά να μην δίνει σημασία, διότι πάσχει από σαλότητα και συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα. Ενώ τον κρατάνε χαριστικά ως κηπουρό της Μονής.

          «Φωνάξτε τον να έλθη», είπε ο γέροντας.

          Όταν ήλθε ο αδελφός αυτός, ο γέροντας διέκρινε την αγιότητά του και τον ασπάσθηκε εν Χριστώ. Έπειτα τον πήρε ιδιαίτερα και τον ρώτησε ποιά είναι η εργασία του.

          «Εγώ είμαι άνθρωπος με λίγο μυαλό», απάντησε εκείνος. «Τί εργασία θέλεις να κάνω;».

          Ο γέροντας ανταπάντησε:

          «Σε παρακαλώ δεν θέλω να μου λες αυτά τα πράγματα. Με έστειλε ο Θεός για να μου αποκαλύψεις την αρετή σου, ώστε να ωφεληθώ και εγώ»!

          Τότε ο αδελφός του είπε:

          «Καμμία αρετή δεν έχω πάνω μου γέροντα, ενώ η καθημερινότητα μου είναι η εξής:

          Ο ηγούμενος, βάζει, κάθε βράδυ, το βόδι του Μοναστηριού μέσα στο κελλί μου γιά να κοιμάται! Καθώς, επίσης, κάθε μέρα κόβει τα σχοινιά από τα ψάθινα κοφίνια που πλέκω και αναγκάζομαι να πλέκω νέα από την αρχή! Τριάντα χρόνια τα υπομένω αυτά! Αλλά δεν άφησα το λογισμό μου ποτέ να αγανακτήσει κατά του ηγουμένου! Ούτε έδειρα ή έδιωξα το βόδι από το κελλί μου. Ενώ με υπομονή έπλεκα πάλι τα σχοινιά γιά τα ψάθινα ευχαριστώντας τον Θεόν»!!

          Όταν τα άκουσε αυτά ο γέροντας, έμεινε κατάπληκτος και συνειδητοποίησε απόλυτα γιατί ο αδελφός αυτός, ο τιποτένιος, ήταν ανώτερος στην αρετή από αυτόν τον μέγα ασκητή, και αφού πάλι τον ασπάσθηκε με ευλάβεια, αναχώρησε γιά το κελλί του πολύ ωφελημένος!!!