Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2021

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ (1851-1932)!!

 

Κάποια ημέρα, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, ευρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του εξωκκλήσια, γιά να λειτουργήσει. Παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχθηκε όμως και προτίμησε να περιμένει, με τη βεβαιότητα ότι, σύντομα κάποιο πρόσφορο θα ευρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβή να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε, κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη την ημέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…

Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. Έψαξε καλά στα ράφια του Ιερού, μήπως και υπήρχε κάποιο από προηγούμενη φορά, μα δε ευρήκε τίποτε. Τότε έκανε νόημα σε δύο πνευματικά του παιδιά, να πλησιάσουν στο Ιερό, και τους ζήτησε να πάνε γρήγορα στο φούρνο και να ζητήσουν πρόσφορο. Εάν δεν εύρισκαν, να ζητούσαν από κάποιες ενορίτισσες, που πάντα φρόντιζαν και είχαν.

Έφυγαν, λοιπόν τρέχοντας, μα μάταιος ο κόπος τους… Επέστρεψαν με άδεια χέρια και ανακοίνωσαν στον Άγιο πως, παρά την προσπάθεια τους, κανένας δε ευρέθηκε να τους εξυπηρετήσει.

Ο Άγιος ευχαρίστησε τα πνευματικά του παιδιά γιά τον κόπο τους και έμεινε μόνος του στο Ιερό, με τα ασκητικά του μάτια να γεμίζουν από δάκρυα. Η ώρα είχε περάσει. Ο Όρθρος έφθανε στο τέλος και ο ευλογημένος ιερέας δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στη Θεία Λειτουργία. Τόσα χρόνια, καθημερινά λειτουργούσε, μα εκείνη τη ημέρα θα έπρεπε να διακόψει αυτή την ευλογημένη σειρά. Με ασταμάτητα δάκρυα κοιτούσε την εικόνα του Εσταυρωμένου και με δυνατή προσευχή παρακαλούσε τον Κύριο, να μη του στερήσει τη Θεία Λειτουργία...

Ξαφνικά, βλέπει πάνω στην Αγία Τράπεζα, ένα μικρό πρόσφορο που άχνιζε! Ήταν ολόφρεσκο και τοποθετημένο στη μέση! Μόλις το είδε ο Άγιος έκανε το σταυρό του και ύψωσε τη δακρυσμένη ματιά του προς τον Ουρανό ευχαριστώντας τον Θεόν! Το θαύμα είχε γίνει! Κάποιος Άγγελος, σταλμένος από το Χριστό, είχε τοποθετήσει το μικρό πρόσφορο στην Αγία Τράπεζα! Ο Άγιος εσκέφθηκε πως ένα τέτοιο θαυμαστό γεγονός, δεν έπρεπε να μείνει κρυφό. Κρατώντας λοιπόν το θεόσταλτο δώρο εβγήκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ιερού και διακόπτοντας τους ψάλτες, έδειξε το πρόσφορο προς το εκκλησίασμα και είπε συγκινημένος:

«Κοιτάξτε, παιδιά μου, τί σημείο μας έκανε ο Θεός!»!!

Ο κόσμος σάστισε. Χωρίς πολλά λόγια ο Άγιος εξήγησε τί είχε προηγηθή και αμέσως προχώρησε πάλι μέσα στο Ιερό, σαν να είχε συμβή κάτι απλό και συνηθισμένο, και συνέχισε την Θεία Λειτουργία. Στο μεταξύ, βαθιά συγκίνηση κατέλαβε τους παρευρισκόμενους, όταν συνειδητοποίησαν, πως ένα μεγάλο θαύμα (όπως τους είπε ο Παππούς), είχε συμβή εκείνη την ώρα. Όλων τα μάτια βούρκωσαν και εστράφηκαν με ευγνωμοσύνη προς την Εικόνα του Χριστού, που τη φώτιζε αμυδρά ένα μικρό καντήλι. Ευχαριστούσαν τον Κύριο, γιά το μεγάλο θαύμα! Τον ευχαριστούσαν όμως και γιά την ευλογημένη παρουσία του Παππού κοντά τους!

Μέχρι την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, όλοι ήταν συγκλονισμένοι και με δυσκολία συγκρατούσαν τα δάκρυά τους. Μόνο ο Άγιος Νικόλαος έμοιαζε, να αντιμετωπίζη διαφορετικά το θαύμα  που είχε συμβή. Άλλωστε, γιά τον Ίδιο, τα θαύματα ήταν μέρος του καθημερινού του προγράμματος και η ταπεινή του ψυχή, ποτέ δεν υπερηφανεύθηκε γιά τα Θεία σημεία. Ήταν γιά τον Άγιο τα θαύματα φυσιολογικά, όπως φυσιολογική ήταν και η αστείρευτη πίστη και αγάπη του στον Θεόν!

 

Πηγή: «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΣΥΝΑΞΑΡΙ» Εκδόσεις Ι.Μονής Χρυσοπηγής.