Πέμπτη 2 Μαρτίου 2023

Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΕΜΦΩΛΕΥΟΥΣΑ ΚΑΚΟΤΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΕΙΑ...


 

Γράφει η Μοναχή Μάρθα, πνευματικό τέκνο του Αγίου παπά-Νικόλα του Πλανά:

<<Παραθέτω με τας ιδίας λέξεις αυτά που μου αφηγήθη ευσεβής χριστιανή:

"Μία φορά, προ 40 χρόνων, είχα παρεξηγηθή, ή μάλλον συκοφαντηθή από κάτι συγγενείς μου. Δεν αντήλλαξα ούτε μία κουβέντα, ούτε ύβριν, τίποτε από όλα αυτά. Όταν εγκατεστάθημεν και οι δύο οικογένειες εις τας Αθήνας, μιλούσαμε μόνο τυπικές κουβέντες.

Εξωμολογήθηκα και είπα εις τον Παππού (Άγιο Νικόλαο τον Πλανά) την υπόθεσιν και, συγχρόνως, ότι δεν θέλω ανταλλαγήν επισκέψεων με την συγγενή μου.

“Καλά είναι ως εδώ”, του λέγω, “αφού χαιρετιόμασθε όταν βλεπόμασθε”.

Εκείνη παντρεμένη, κοσμική, εγώ κοντά στον Παππού, άλλη ζωή. Έτσι το έλεγα και το πίστευα, ότι δεν έχω τίποτε μαζί της…

Να ήτανε άλλος εξομολόγος, δυνατόν να μου έλεγε:

“Ε, ας είναι, παιδί μου, ως εδώ, δεν είναι ανάγκη για περισσοτέρας σχέσεις”.

Αυτό ενόμιζα, πως θα μου έλεγε και ο Παππούς.

Όπου ξαφνικά τον ακούω να μου λέγη:

“Όχι, παιδί μου, ως εδώ. Είναι ανάγκη να πας στο σπίτι της, να φας στο τραπέζι της, και να κοιμηθής μία μέρα στο σπίτι της, διότι ζει μέσα σου το πάθος”!

Κεραυνός αν μου έπεφτε, ολιγωτέρα εντύπωση θα μου έκαμνε. Θα μπορούσα να πιώ το πικρότερο και δυσωδέστερο φάρμακο, παρά να κάνω αυτό που μου είπε. Τότε είδα με δέος πόσο πάθος ενεφώλευε μέσα μου, κρυφό, που ούτε και εγώ η ίδια δεν το είχα καταλάβει… Μα έλα που έπρεπε να κάνω υπακοή!!

Με τρέμοντα γόνατα πήγα τελικά στο σπίτι της.

Ευτυχώς η ευχή του Παππού τους φώτισε και με υπεδέχθησαν καλά, τόσον αυτή, όσον και ο σύζυγος της και η μητέρα της. Βάλαμε να φάμε το μεσημέρι, και στο τραπέζι έλεγα μέσα μου: “Διαβολική τριάς”. Εννοούσα, φυσικά, το ανδρόγυνο και την μητέρα της. Δεν θα μπορέση ποτέ να περιγράψη η φαντασία τον ψυχικό μου αγώνα της ημέρας εκείνης. Το μεσημέρι κοιμήθηκα στο αυτό δωμάτιο με την συγγενή μου. Μόλις κοιμήθηκα, είδα ολόκληρο τον σατανά δίπλα μου να μου λέγη:

“Εδώ ήλθες να κοιμηθής; Φτου να χαθής”.

Ξύπνησα συντετριμμένη και της λέγω:

“Είδα ένα κακό όνειρο”.

Μου λέγει και αυτή ταυτοχρόνως:

“Και εγώ είδα ένα πολύ κακό όνειρο”.

Ούτε της είπα τί είδα, ούτε την ερώτησα τί είδε αυτή.

Από τότε επανήλθομεν εις την πρώτην σειράν της αδελφοσύνης, και είμασθε, συν Θεώ πολύ αγαπημένες."!!!

 

Πηγή: «Ο Παπα-Νικόλας Πλανάς, Ο απλοϊκός ποιμήν τω απλών προβάτων» της Μοναχής Μάρθας