Μία νύκτα, εξημέρωνε η εορτή του Αγίου Ιερομάρτυρος Φωκά. Είχαν συγκεντρωθή όλες οι αδελφές που διακονούσαν τον παπά-Νικόλα, γιά τον Όρθρο. Μία από τις κατά πνεύμα θυγατέρες του, ήταν κοντά στον γέροντα και παρόλο που ήταν όρθια, την επήρε ένας ελαφρύς ύπνος. Και βλέπει πίσω από τον Άγιο παπά-Νικόλα, να ευρίσκεται ένας μεγαλοπρεπής Ιερέας και να παρακολουθεί την Ακολουθία. Συνήλθε αμέσως και λέει σιγά στον παπά-Νικόλα:
«Πάτερ, ένας μεγαλοπρεπής Ιερέας πίσω σας, παρακολουθεί προσεκτικά, πώς ψάλλουμε την Ακολουθία…».
Ο Άγιος γέροντας, έφερε το δάκτυλο στο στόμα του και της λέει:
«Σσσσσώπα... Είναι ο Άγιος Ιερομάρτυς Φωκάς!»!
Και μετά σιώπησε, ώστε να μην τον αντιληφθούν και οι άλλες αδελφές.
Όσο μπορούσε, τέτοια θαυμαστά συμβάντα τα έκρυβε!
Είχε μεγάλη επικοινωνία με τους Αγίους, και το νόμιζε μάλιστα, πολύ φυσικό, να τους βλέπει!
Πηγή: «Ο Παπά-Νικόλας Πλανάς, από τη νήσο Νάξο», του Κλείτου Ιωαννίδη.
