Κάποιος ασκητής, ζούσε κοντά σε μία πόλη, στην οποία κατοικούσε και ένας πλούσιος, αλλά άδικος άνθρωπος, ο οποίος ταλαιπωρούσε πολύ τον κόσμο. Τοκογλύφος ήταν, αδικίες έκανε, καταδίωκε ανθρώπους...
Κάποτε, πέθανε αυτός ο πλούσιος, ήταν μάλιστα μία ημέρα ηλιόλουστη! Τα παιδιά του κάλεσαν όχι μόνο πολλούς Ιερείς και Επισκόπους, αλλά και πολλούς ψαλτάδες ακόμη και την μπάντα. Έτσι έγινε μία κηδεία μεγαλοπρεπεστάτη με πάρα πολύ κόσμο! Παρόμοια κηδεία, δεν είχε ξαναδεί η πόλη εκείνη!
Ύστερα από λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του πλουσίου, πέθανε και κάποιος πτωχός, στην ίδια πόλη. Σε κάποια παράγκα έμενε ο καϋμένος, άρρωστος και ταλαιπωρημένος, άγιος όμως άνθρωπος, μεγάλης αρετής! Του έδιναν ένα κομμάτι ψωμί και μ’ αυτό ζούσε δοξολογώντας τον Θεόν! Την ημέρα που πέθανε ο πτωχός, έπεσε τόσο χιόνι, που δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να ανοίξουν δρόμο, γιά να παραλάβουν το σώμα του και να το θάψουν… Μετά από πέντε ημέρες που έμεινε άταφος, κατάφεραν τελικά οι γείτονες να ανοίξουν τον δρόμο... Τον πήραν, φώναξαν και τον ιερέα του Κοιμητηρίου και τον κήδεψαν...
Ο ασκητής αυτός, που αναφέραμε πιό πάνω, είχε επισκεφθή την πόλη γιά να πουλήσει το εργόχειρό του, συμπτωματικά, και τις δϋο φορές, και σκανδαλίσθηκε βλέποντας την κηδεία του πλουσίου και την κηδεία του πτωχού, και όταν ανέβηκε στο ασκητήριό του, αναρωτήθηκε, προσευχόμενος:
«Θεέ μου, τί μυστήρια είναι αυτά;
Αυτός ο πλούσιος άρχοντας, ο άδικος και σκληρός τοκογλύφος, όχι μόνο στη ζωή του είχε όλα τα αγαθά, αλλά και όταν πέθανε, αξιώθηκε μιάς τόσο λαμπρής κηδείας˙ και τούτος ο καϋμένος ο πτωχός, πεθαίνει και δεν μπορούν, ούτε να πάνε να τον θάψουν και τον αφήνουν πέντε ημέρες άταφο...
Γιατί συμβαίνουν αυτά Κύριε;;».
Και τότε, ο Κύριος, αποκαλύπτει στον ασκητή, τα κρυπτά Νοήματά Του:
«Ο πλούσιος μέσα στις αδικίες και στις αθλιότητές του, είχε κάνει και μερικά καλά έργα στον κόσμο. Έτσι, μέσω αυτής της μεγαλοπρεπούς κηδείας, τα εξώφλησε όλα...
Ο πτωχός, τώρα, είχε και αυτός μερικές αδυναμίες στην ζωή του, μερικά ελαττώματα και μερικές ατέλειες. Και αυτός, με αυτήν την ταλαιπωρία που υπέστη τόσο στη ζωή του αλλά ακόμη και στο θάνατο του και στην ταφή του, τα εξώφλησε και αυτός όλα!»!!
Επομένως, με αυτό τον τρόπο, επαναλαμβάνεται η ιστορία του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου (Λουκ.ΙΣΤ'19-31')!!!
